| Adfusus aris supplices tendo manus | 71 |
| matura poscens fata, praecurram ut prior | |
| patriam ruentem neue post omnis cadam | |
| fiamque regni funus extremum mei. | |
| o saeua nimium numina, o fatum graue! | 75 |
| negatur uni nempe in hoc populo mihi | |
| mors tam parata? sperne letali manu | |
| contacta regna, linque lacrimas, funera, | |
| tabifica caeli uitia quae tecum inuehis | |
| infaustus hospes, profuge iamdudum ocius— | 80 |
| uel ad parentes. Iocasta Quid iuuat, coniunx, mala | |
| grauare questu? regium hoc ipsum reor: | |
| aduersa capere, quoque sit dubius magis | |
| status et cadentis imperi moles labet, | |
| hoc stare certo pressius fortem gradu: | 85 |
| haud est uirile terga Fortunae dare. | |
| Oe. Abest pauoris crimen ac probrum procul, | |
| uirtusque nostra nescit ignauos metus: | |
| si tela contra stricta, si uis horrida | |
| Mauortis in me rueret—aduersus feros | 90 |
| audax Gigantas obuias ferrem manus. | |
| nec Sphinga caecis uerba nectentem modis | |
| fugi: cruentos uatis infandae tuli | |
| rictus et albens ossibus sparsis solum; | |
| cumque e superna rupe iam praedae imminens | 95 |
| aptaret alas uerbera et caudae mouens | |
| saeui leonis more conciperet minas, | |
| carmen poposci: sonuit horrendum insuper, | |
| crepuere malae, saxaque impatiens morae | |
| reuulsit unguis uiscera expectans mea; | 100 |
| nodosa sortis uerba et implexos dolos | |
| ac triste carmen alitis solui ferae. |