Aegisthvs Quod tempus animo semper ac mente horrui 226
adest profecto, rebus extremum meis.
quid terga uertis, anime? quid primo impetu
deponis arma? crede perniciem tibi
et dira saeuos fata moliri deos: 230
oppone cunctis uile suppliciis caput,
ferrumque et ignes pectore aduerso excipe,
Aegisthe: non est poena sic nato mori.
  Tu nos pericli socia, tu, Leda sata,
comitare tantum: sanguinem reddet tibi 235
ignauus iste ductor ac fortis pater.
sed quid trementis circuit pallor genas
iacensque uultu languido optutus stupet?
Cl. Amor iugalis uincit ac flectit retro,
referimur illuc, unde non decuit prius 240
abire; sed nunc casta repetatur fides,
nam sera numquam est ad bonos mores uia:
quem paenitet peccasse paene est innocens.
Ae. Quo raperis amens? credis aut speras tibi
Agamemnonis fidele coniugium? ut nihil 245
subesset animo quod graues faceret metus,
tamen superba et impotens flatu nimis
Fortuna magno spiritus tumidos daret.
grauis ille sociis stante adhuc Troia fuit:
quid rere ad animum suapte natura trucem 250
Troiam addidisse? rex Mycenarum fuit,
ueniet tyrannus: prospera animos efferunt.
Effusa circa paelicum quanto uenit
turba apparatu! sola sed turba eminet
tenetque regem famula ueridici dei. 255
feresne thalami uicta consortem tui?
at illa nolet. ultimum est nuptae malum
palam maritam possidens paelex domum.
nec regna socium ferre nec taedae sciunt.
Cl. Aegisthe, quid me rursus in praeceps agis 260
iramque flammis iam residentem incitas?
permisit aliquid uictor in captam sibi:
nec coniugem hoc respicere nec dominam decet.
lex alia solio est, alia priuato in toro.
quid, quod seueras ferre me leges uiro 265
non patitur animus turpis admissi memor?
det ille ueniam facile cui uenia est opus.
Ae. Ita est? pacisci mutuam ueniam licet?
ignota tibi sunt iura regnorum aut noua?
nobis maligni iudices, aequi sibi, 270
id esse regni maximum pignus putant,
si quidquid aliis non licet solis licet.
Cl. * * * 272a
ignouit Helenae: iuncta Menelao redit 273
quae Europam et Asiam paribus afflixit malis.
Ae. Sed nulla Atriden Venere furtiua abstulit 275
nec cepit animum coniugi obstrictum suae.
iam crimen ille quaerit et causas parat.
nil esse crede turpe commissum tibi:
quid honesta prodest uita, flagitio uacans?
ubi dominus odit, fit nocens, non quaeritur. 280
Spartenne repetes spreta et Eurotan tuum
patriasque sedes profuga? non dant exitum
repudia regum: spe metus falsa leuas.
Cl. Delicta nouit nemo nisi fidus mea.
Ae. Non intrat umquam regium limen fides. 285
Cl. Opibus merebor, ut fidem pretio obligem.
Ae. Pretio parata uincitur pretio fides.
Cl. Surgit residuus pristinae mentis pudor;
quid obstrepis? quid uoce blandiloqua mala
consilia dictas? scilicet nubam tibi, 290
regum relicto rege, generosa exuli?
Ae. Et cur Atrida uideor inferior tibi,
gnatus Thyestae? Cl. Si parum est, adde et nepos.
Ae. Auctore Phoebo gignor; haud generis pudet.
Cl. Phoebum nefandae stirpis auctorem uocas, 295
quem nocte subita frena reuocantem sua
caelo expulistis? quid deos probro addimus?
subripere doctus fraude geniales toros,
quem Venere tantum scimus inlicita uirum,
facesse propere ac dedecus nostrae domus 300
asporta ab oculis: haec uacat regi ac uiro.
Ae. Exilia mihi sunt haud noua; assueui malis.
si tu imperas, regina, non tantum domo
Argisue cedo: nil moror iussu tuo
aperire ferro pectus aerumnis graue. 305
Cl. Siquidem hoc cruenta Tyndaris fieri sinam.
quae iuncta peccat debet et culpae fidem.
secede mecum potius, ut rerum statum
dubium ac minacem iuncta consilia explicent.