| Vnde iste fletus? unde in has lacrimae genas? | 1265 |
| inuictus olim uoltus et numquam malis | |
| lacrimas suis praebere consuetus (pudet) | |
| iam flere didicit. quis dies fletum Herculis, | |
| quae terra uidit? siccus aerumnas tuli. | |
| tibi illa uirtus, quae tot elisit mala, | 1270 |
| tibi cessit uni; prima et ante omnis mihi | |
| fletum abstulisti: durior saxo horrido | |
| et chalybe uoltus et uaga Symplegade | |
| uictus minas infregit et lacrimam expulit. | |
| flentem, gementem, summe pro rector poli, | 1275 |
| me terra uidit, quodque me torquet magis, | |
| nouerca uidit.—urit ecce iterum fibras, | |
| incaluit ardor: unde nunc fulmen mihi? | |
| Cho. Quid non possit superare dolor? | |
| quondam Getico durior Haemo | 1280 |
| nec Parrhasio lentior axe | |
| saeuo cessit membra dolori | |
| fessumque mouens per colla caput | |
| latus alterno pondere flectit. | |
| fletum uirtus saepe resorbet: | 1285 |
| sic arctoas laxare niues | |
| quamuis tepido sidere Titan | |
| non tamen audet uincitque nefas | |
| solis adulti glaciale iubar. | |
| He. Conuerte uoltus ad meas clades, pater: | 1290 |
| numquam ad tuas confugit Alcides manus, | |
| non cum per artus hydra fecundum meos | |
| caput explicaret; inter infernos lacus | |
| possessus atra nocte cum Fato steti | |
| nec inuocaui; tot feras uici horridas, | 1295 |
| reges, tyrannos, non tamen uoltus meos | |
| in astra torsi: semper haec nobis manus | |
| uotum spopondit; nulla propter me sacro | |
| micuere caelo fulmina—hic aliquid dies | |
| optare iussit. primus audierit preces | 1300 |
| idemque summus: unicum fulmen peto; | |
| giganta crede (non minus caelum mihi | |
| asserere potui—dum patrem uerum imputo, | |
| caelo peperci). siue crudelis, pater, | |
| siue es misericors, commoda nato manum | 1305 |
| properante morte et occupa hanc laudem tibi. | |
| uel si piget manusque detrectat nefas, | |
| emitte Siculo uertice ardentes, pater, | |
| Titanas, in me qui manu Pindum ferant | |
| Ossaque qui me monte proiecto opprimant. | 1310 |
| abrumpat Erebi claustra, me stricto petat | |
| Bellona ferro; mitte Gradiuum trucem, | |
| armetur in me dirus: est frater quidem, | |
| sed ex nouerca. Tu quoque, Alcidae soror | |
| tantum ex parente, cuspidem in fratrem tuum | 1315 |
| iaculare, Pallas. Supplices tendo manus | |
| ad te, nouerca: sparge tu saltem, precor, | |
| telum: perire feminae possum manu. | |
| iam fracta, iam satiata quid pascis minas? | |
| quid quaeris ultra? supplicem Alciden uides, | 1320 |
| et nulla tellus, nulla me uidit fera | |
| te deprecantem. nunc mihi irata satis | |
| opus est nouerca—nunc tuus cessat dolor? | |
| nunc odia ponis? parcis ubi uotum est mori. |