| Hyllvs Pro lux acerba, pro capax scelerum dies! | 1419 |
| nurus Tonantis occidit, natus iacet, | 1420 |
| nepos supersum; scelere materno hic perit, | |
| fraude illa capta est—quis per annorum uices | |
| totoque in aeuo poterit aerumnas senex | |
| referre tantas? unus eripuit dies | |
| parentem utrumque; cetera ut sileam mala | 1425 |
| parcamque fatis, Herculem amitto patrem. | |
| Al. Compesce uoces, inclutum Alcidae genus | |
| miseraeque fato similis Alcmenae nepos: | |
| longus dolorem forsitan uincet sopor. | |
| Sed ecce, lassam deserit mentem quies | 1430 |
| redditque morbo corpus et luctum mihi. | |
| He. Quid hoc? rigenti cernitur Trachin iugo | |
| an inter astra positus euasi genus | |
| mortale tandem? quis mihi caelum parat? | |
| te te, pater, iam uideo, placatam quoque | 1435 |
| specto nouercam. quis sonus nostras ferit | |
| caelestis aures? Iuno me generum uocat. | |
| uideo nitentem regiam clari aetheris | |
| Phoebique tritam flammea zonam rota. | |
| cubile uideo Noctis; hinc tenebras uocat. | 1440 |
| Quid hoc? quis axem cludit et ab ipsis, pater, | |
| deducit astris? ora Phoebeus modo | |
| afflabat axis, tam prope a caelo fui— | |
| Trachina uideo; quis mihi terras dedit? | |
| Oete modo infra steterat ac totus fuit | 1445 |
| suppositus orbis; tam bene excideras, dolor! | |
| cogis fateri—parce et hanc uocem occupa. | |
| Haec, Hylle, dona matris? hoc munus parat? | |
| utinam liceret stipite ingesto impiam | |
| effringere animam quale Amazonium malum | 1450 |
| circa niualis Caucasi domui latus. | |
| o cara Megara, tune cum furerem mihi | |
| coniunx fuisti? stipitem atque arcus date, | |
| dextra inquinetur, laudibus maculam imprimam, | |
| summus legatur femina Herculeus labor. | 1455 |
| Hy. Compesce diras, genitor, irarum minas; | |
| habet, peractum est, quas petis poenas dedit: | |
| sua perempta dextera mater iacet. | |
| He. Cecidit dolose: manibus irati Herculis | |
| occidere meruit; perdidit comitem Lichas. | 1460 |
| saeuire in ipsum corpus exanime impetus | |
| atque ira cogit. cur minis nostris caret | |
| ipsum cadauer? pabulum accipiant ferae. | |
| Hy. Plus misera laeso doluit, hinc aliquid quoque | |
| detrahere uelles: occidit dextra sua, | 1465 |
| tuo dolore; plura quam poscis tulit. | |
| Sed non cruentae sceleribus nuptae iaces | |
| nec fraude matris: Nessus hos struxit dolos | |
| ictus sagittis qui tuis uitam expulit. | |
| cruore tincta est palla semiferi, pater, | 1470 |
| Nessusque nunc has exigit poenas sibi. | |
| He. Bene est, peractum est, fata se nostra explicant; | |
| lux ista summa est: quercus hanc sortem mihi | |
| fatidica quondam dederat et Parnassio | |
| Cirrhaea quatiens templa mugitu nemus: | 1475 |
| 'dextra perempti uictor, Alcide, uiri | |
| olim iacebis; hic tibi emenso freta | |
| terrasque et umbras finis extremus datur.' | |
| nil querimur ultra: decuit hunc finem dari, | |
| ne quis superstes Herculis uictor foret. | 1480 |