| EPICEDION IN PVERVM SVVM | |
| Me miserum! neque enim verbis sollemnibus ulla | 5.5.1 |
| incipiam nec Castaliae vocalibus undis, | |
| invisus Phoeboque gravis. quae vestra, sorores, | |
| orgia, Pieriae, quas incestavimus aras? | |
| dicite, post poenam liceat commissa fateri. | 5 |
| numquid inaccesso posui vestigia luco? | |
| num vetito de fonte bibi? quae culpa, quis error | |
| quem luimus tantis? morientibus ecce lacertis | |
| viscera nostra tenens animaque avellitur infans, | |
| non de stirpe quidem nec qui mea nomina ferret | 10 |
| oraque; non fueram genitor, sed cernite fletus | |
| liventesque genas et credite planctibus orbi. | |
| orbus ego. huc patres et aperto pectore matres | |
| conveniant; cineremque oculis et crimina ferte, | |
| si qua sub uberibus plenis ad funera natos | 15 |
| ipsa gradu labente tulit madidumque cecidit | |
| pectus et ardentes restinxit lacte papillas, | |
| quisquis adhuc tenerae signatum flore iuventae | |
| immersit cineri iuvenem primaque iacentis | |
| serpere crudelis vidit lanugine flammas, | 20 |
| adsit et alterno mecum clamore fatiscat: | |
| vincetur lacrimis, et te, Natura, pudebit. | |
| tanta mihi feritas, tanta est insania luctus. | |
| hoc quoque cum ni<tor>, ter dena luce peracta, | |
| adclinis tumul<o en pla>nctus in carmina verto, | 25 |
| discordesque modos et singultantia verba | |
| molior orsa ly<ra: vis> est, atque ira tacendi | |
| impatiens. sed nec solitae mihi vertice laurus | |
| nec fronti vittatus honos. en taxea marcet | |
| silva comis, hilaresque hederas plorata cupressus | 30 |
| excludit ramis; nec eburno pollice chordas | |
| pulso, sed incertam digitis errantibus amens | |
| scindo chelyn. iuvat heu, iuvat inlaudabile carmen | |
| fundere et incompte miserum laudare dolorem. | |
| sic merui, sic me cantuque habituque nefastum | 35 |
| aspiciant superi. pudeat Thebasque novumque | |
| Aeaciden: nil iam placidum manabit ab ore. | |
| ille ego qui (quotiens!) blande matrumque patrumque | |
| vulnera, qui vivos potui mulcere dolores, | |
| ille ego lugentum mitis solator, acerbis | 40 |
| auditus tumulis et descendentibus umbris, | |
| deficio medicasque manus fomentaque quaero | |
| vulneribus, sed summa, meis. nunc tempus, amici, | |
| quorum ego manantes oculos et saucia tersi | |
| pectora: reddite opem, saevas exsolvite gratis. | 45 |
| nimirum cum vestra domus ego funera maestus | |
| * * * | 46a |
| increpitans: 'qui damna doles aliena, repone | 47 |
| infelix lacrimas et tristia carmina serva.' | |
| verum erat: absumptae vires et copia fandi | |
| nulla mihi, dignumque nihil mens fulmine tanto | 50 |
| repperit: inferior vox omnis et omnia sordent | |
| verba. ignosce, puer: tu me caligine maestum | |
| obruis. a! durus, viso si vulnere carae | |
| coniugis invenit caneret quod Thracius Orpheus | |
| dulce sibi, si busta Lini complexus Apollo | 55 |
| non tacuit. nimius fortasse avidusque doloris | |
| dicar et in lacrimis iustum excessisse pudorem? | |
| quisnam autem gemitus lamentaque nostra rependis? | |
| o nimium felix, nimium crudelis et expers | |
| imperii, Fortuna, tui qui dicere legem | 60 |
| fletibus aut fines audet censere dolendi! | |
| incitat heu! planctus; potius fugientia ripas | |
| flumina detineas rapidis aut ignibus obstes, | |
| quam miseros lugere vetes. tamen ille severus, | |
| quisquis is est, nostrae cognoscat vulnera causae. | 65 |
| Non ego mercatus Pharia de puppe loquaces | |
| delicias doctumque sui convicia Nili | |
| infantem lingua nimium salibusque protervum | |
| dilexi: meus ille, meus. tellure cadentem | |
| aspexi atque unctum genitali carmine fovi, | 70 |
| poscentemque novas tremulis ululatibus auras | |
| inserui vitae. quid plus tribuere parentes? | |
| quin alios ortus libertatemque sub ipsis | |
| uberibus tibi, parve, dedi; heu! munera nostra | |
| rideres ingratus adhuc. properaverit ille, | 75 |
| sed merito properabat, amor, ne perderet –́⏓ | |
| libertas tam parva diem. nonne horridus –́⏓ | |
| invidia superos iniustaque Tartara pulsem? | |
| nonne gemam te, care puer? quo sospite natos | |
| non cupii, primo gemitum qui protinus ortu | 80 |
| implicuit fixitque mihi, cui verba sonosque | |
| monstravi questusque et vulnera caeca resolvens, | |
| reptantemque solo demissus ad oscula dextra | |
| erexi, blandoque sinu iam iamque ̆–́⏓ | |
| †excepere† genas dulcesque accersere somnos. | 85 |
| cui nomen vox prima meum ludusque tenello | |
| risus, et a nostro veniebant gaudia vultu. | |
| * * * | 87a |