Decem deinde interpositis annis, qui Ti. Grac- 2.6.1.1
chum, idem Gaium fratrem eius occupauit furor,
tam uirtutibus eius omnibus quam huic errori simi-
lem, ingenio etiam eloquentiaque longe praestan-
tiorem. 5
Qui, cum summa quiete animi ciuitatis 2.1
princeps esse posset, uel uindicandae fraternae
mortis gratia, uel praemuniendae regalis potentiae,
eiusdem exempli tribunatum ingressus, longe maiora
et acriora repetens, dabat ciuitatem omnibus Ita- 5
licis, extendebat eam paene usque Alpes,
diuidebat 3.1
agros, uetabat quemquam ciuem plus quingentis
iugeribus habere, quod aliquando lege Licinia cautum
erat, noua constituebat portoria, nouis coloniis
replebat prouincias, iudicia a senatu transferebat 5
ad equites, frumentum plebi dari instituerat; nihil
immotum, nihil tranquillum, nihil quietum denique
in eodem statu relinquebat; quin alterum etiam
continuauit tribunatum.
  Hunc L. Opimius consul, qui praetor Fregellas 4.1
exciderat, persecutus armis unaque Fuluium Flac-
cum, consularem ac triumphalem uirum, aeque
praua cupientem, quem C. Gracchus in locum Ti-
berii fratris triumuirum nominauerat, eum socium 5
regalis adsumpserat potentiae, morte adficit.
Id 5.1
unum nefarie ab Opimio proditum, quod capitis
non dicam Gracchi, sed ciuis Romani pretium se
daturum idque auro repensurum proposuit.
Flaccus 6.1
in Auentino armatus ad pugnam ciens cum filio
maiore iugulatus est; Gracchus profugiens, cum
iam comprehenderetur ab iis quos Opimius miserat,
ceruicem Euporo seruo praebuit, qui non segnius 5
se ipse interemit, quam domino succurrerat. Quo
die singularis Pomponii, equitis Romani, in Gracchum
fides fuit, qui, more Coclitis, sustentatis in ponte
hostibus eius, gladio se transfixit.
Vt Ti. Gracchi 7.1
antea corpus, ita Gai, mira crudelitate uictorum,
in Tiberim deiectum est.