|
ANTIOPA
|
|
|
Prob. Verg. Ecl. 2.23
|
|
|
Iouis éx Antiopa Nýctei natí <duo>
|
1a
|
|
Loca hórrida initas.
|
|
|
Cic. Div. 2.133
|
|
|
Amphio Quadrupés tardigrada agréstis humilis áspera,
|
2
|
|
Breui cápite, ceruice ánguina, aspectú truci,
|
|
|
Euíscerata inánima cum animalí sono.
|
|
|
Astici Ita saéptuosa díctione abs té datur
|
5
|
|
Quod cóniectura sápiens aegre cóntuit:
|
|
|
Non íntellegimus, nísi si aperte díxeris.
|
|
|
Amphio Testúdo
|
|
|
. . . perdita ínluuie atque insómnia
|
|
|
Frendére noctes, mísera quas perpéssa sum
|
10
|
|
. frúges frendo sólidas saxi róbore.
|
|
|
. . . . . . . . sól si perpetuó siet,
|
|
|
Flámmeo uapóre torrens térrae fetum exússerit:
|
|
|
Nócti ni interuéniat, fructus pér pruinam obríguerint.
|
|
|
Mínitabiliterque íncrepare díctis saeuis íncipit.
|
15
|
|
Nonne hínc uos propere <e> stábulis amolímini?
|
|
|
Sed cúm animo attendi ád quaerendum, quíd siet
|
|
|
. . . . . céruicum
|
|
|
Florós dispendite crínes.
|
|
|
Saluéte, gemini, méa propages sánguinis!
|
20
|
|
Sch. Pers. 1.77
|
|
|
inluuie córporis
|
20a
|
|
Ét coma prolíxa impexa cónglomerata atque hórrida
|
|
|
Setum
|
|
|
ARMORVM IVDICIVM
|
|
|
Char. GL 1.195K
|
|
|
. . . . séque ad ludos iam índe abhinc exérceant.
|
21
|
|
Quí uiget, uescátur armis, íd percipiat praémium.
|
|
|
. . . qui sése adfines ésse ad causandúm uolunt,
|
|
|
Dé uirtute is égo cernundi dó potestatem ómnibus.
|
|
|
Án quis est qui té esse dignum, quícum certetúr, putet?
|
25
|
|
. . si non ést ingratum re ápse quod fecí bene.
|
|
|
túque te
|
|
|
Désidere <in túto residem,> nós hic esse in <múnere
|
|
|
Máluisti.>
|
|
|
Díc <mihi> quid fáciam: quod me móneris, effectúm dabo.
|
30
|
|
Próloqui non paénitebunt líberi ingrato éx loco.
|
|
|
. . et aecum et réctum est, <tu> quod póstulas:
|
|
|
Iuráti cernant.
|
|
|
. . . . . nilne ad te dé iudicio armum áccidit?
|
|
|
Quod égo inaudiui accípite, et quid sit fácto opus decérnite.
|
35
|
|
Cúm recordor eíus ferocem et tóruam confidéntiam
|
|
|
feróci ingenio, tóruus, praegrandí gradu
|
|
|
Nám canis, quando ést percussa lápide, non tam illum ádpetit,
|
|
|
Quí sese icit, quam íllum eumpse lápidem, qui ipsa icta ést, petit.
|
|
|
. . . . mén seruasse, ut éssent qui me pérderent!
|
40
|
|
. . . pro império agendum est.—Quís uetat,
|
|
|
Quí ne attollat?
|
|
|
ATALANTA
|
|
|
Non. 495M
|
|
|
Paréntum incertum inuéstigandum grátia
|
|
|
Non. 490M
|
|
|
Dólet pigetque mágis magisque mé conatum hoc néquiquam itiner.
|
44-45
|
|
Non. 378M
|
|
|
<Tamen> étsi metuo pícta de pallá plagam
|
46
|
|
Gradere átque atrocem coérce confidéntiam!
|
|
|
. . . . éxtremum intra cámterem ipsum praégradat
|
|
|
Párthenopaeum.
|
|
|
Non. 226M
|
|
|
Viám quam insistam dúbito aut quod primórdium
|
50-51
|
|
Capíssam ad stirpem exquírendum . . . . .
|
52
|
|
Quás famulitas uís egestas fáma formidó pudor
|
|
|
Hís sollicita, stúdio obstupida, súspenso animo cíuitas
|
|
|
Mórtem ostentant, régno expellunt, cónsanguineam esse ábdicant.
|
55
|
|
Non. 481M
|
|
|
Tégiae nunc nemorális regnum pótitur transmissú patris.
|
56-57
|
|
Non. 182M
|
|
|
Quid istúc est? uultum cáligat quae trístitas?
|
58-59
|
|
Non. 322M
|
|
|
Quae aégritudo ínsolens méntem attemptát tuam?
|
60
|
|
Hábeo ego istam quí distinguam intér uos geminitúdinem.
|
|
|
. . . . ís uestrorum utér sit, cui signúm datum est,
|
|
|
Cétte.
|
|
|
Suspénsum in laeuo brácchio ostendo úngulum.
|
|
|
Nam quód conabar, cum ínteruentum est, dícere,
|
65
|
|
Nunc éxpedibo.
|
|
|
Mi gnáte, ut uerear éloqui, porcét pudor.
|
|
|
Triplicém uirili séxu partum prócreat.
|
|
|
Vbi égo me grauidam séntio adgrauéscere
|
|
|
Propínquitate párti
|
70
|
|
Cum incúltos peruestígans rimarém sinus
|
|
|
Sempér sat agere ut né in amore animum óccupes.
|
|
|
Cóncentare ac díssentire párti ac da rursum aéquiter.
|
|
|
Omnés, qui tam quam nós <seuero> séruiunt
|
|
|
Sub régno, callent dóminum imperia métuere.
|
75
|
|
Brev. Expos. Verg. G. 1.18
|
|
|
Tegeaéa Arcadiae cíuitas
|
75a
|
|
CHRYSES
|
|
|
Non. 488M
|
|
|
intereá loci
|
76
|
|
Flúcti flacciscúnt, silescunt uénti, mollitúr mare.
|
|
|
Própemodum animus cóniectura de érrore eius aúgurat.
|
|
|
Átque, ut promeruít, pater mihi pátriam populauít meam.
|
|
|
Ciués, antiqui amíci maiorúm meum,
|
80
|
|
Consílium socii, augúrium atque extum intérpretes,
|
|
|
Post quám prodigium horríferum, portentúm pauos
|
|
|
. . . nam isti quí linguam auium intéllegunt
|
|
|
Plusque éx alieno iécore sapiunt quam éx suo,
|
|
|
Magis aúdiendum quam aúscultandum cénseo.
|
85
|
|
Hóc uide, circúm supraque quód complexu cóntinet
|
|
|
Térram
|
|
|
Sólisque exortú capessit cándorem, occasú nigret,
|
|
|
Íd quod nostri caélum memorant, Grái perhibent aéthera:
|
|
|
Quídquid est hoc, ómnia animat fórmat alit augét creat
|
90
|
|
Sépelit recipitque ín sese omnia, ómniumque idem ést pater,
|
|
|
Índidemque eadem aéque oriuntur de íntegro atque eodem óccidunt.
|
|
|
Máter terrast: párit haec corpus, ánimam <autem> aeter ádiugat.
|
|
|
Ídae promuntúrium, quoius língua in altum próicit
|
|
|
. . . . . incipio sáxum temptans scándere
|
95
|
|
Vórticem, e summísque in omnis pártes prospectum aúcupo.
|
|
|
aésti forte ex árido
|
|
|
adiutámini et deféndite!
|
|
|
Ést ibi sub eo sáxo penitus stráta harena ingéns specus.
|
|
|
Si quá potestur ínuestigarí uia
|
100
|
|
Inuéni, opino, Oréstes uter essét tamen.
|
|
|
Prisc. GL 2.254K
|
|
|
Óssuum inhumatum aéstuosam aulam
|
102-103
|
|
Festus 273M
|
|
|
pró merenda grátia
|
104
|
|
Simúl cum uideam Gráios nil medíocriter
|
105
|
|
Redámptruare opibúsque summis pérsequi
|
|
|
. . atque eccos únde certiscént . .
|
|
|
. . . . . fúgimus, qui arte hac uéscimur.
|
|
|
Pérque nostram egrégiam unanimitátem, quam memória <nulla>
|
|
|
Déiugat
|
110
|
|
Set césso inimicitiam íntegrare?
|
|
|
Di mónerint meliora átque amentiam áuerruncassínt tuam!
|
|
|
DVLORESTES
|
|
|
Non. 505M
|
|
|
hymenaeúm fremunt
|
|
|
Aequáles, aula résonit crepitu músico.
|
|
|
Gnatám despondit, núptiis hanc dát diem.
|
115
|
|
Respónsa explanat: mándat ne matrí fuat
|
|
|
Cognóscendi umquam aut cóntuendi cópia.
|
|
|
Aut híc est aut hic ádfore actutum aútumo.
|
|
|
Non. 352M
|
|
|
Hícine is est, quem fáma Graia ante ómnis nobilitát uiros?
|
119-120
|
|
Non. 490M
|
|
|
Délphos uenum pécus egi, inde ad stábula haec itiner cóntuli.
|
121
|
|
. . . primum hóc abs te oro, mínus inexorábilem
|
|
|
Fáxis.—Ni turpássis uanitúdine aetatém tuam,
|
|
|
Óro: minime fléctas fandi mé prolixitúdine.
|
|
|
Non. 13M
|
|
|
Nón decet animum aégritudine ín re crepera cónfici.
|
128
|
|
Nónne officium fúngar uulgi, atque aégre male factúm feram?
|
|
|
Sí quis hac me orátione incílet, quid respóndeam?
|
130
|
|
Nunc ne íllum expectes, quándo amico amíciter
|
|
|
Fecísti
|
|
|
. . quidnam autem hoc sóniti est, quod stridúnt foris?
|
|
|
. . ubi illic ést? me miseram! quónam clam se elíminat?
|
|
|
Vel cúm illum uideas sóllicitum orbitúdine
|
135
|
|
Prisc. GL 2.182K
|
|
|
Páter Achiuos ín Caperei sáxis pleros pérdidit.
|
|
|
[ni] me cáluitur suspício,
|
|
|
Hóc est illud quód fore occulte Oéax praedixít . .
|
|
|
Útinam nunc matréscam ingenio, ut meúm patrem ulciscí queam!
|
|
|
éxtemplo Aegisthí fidem
|
140
|
|
Núncupantes cónciebunt pópulum . . . . .
|
|
|
Néc grandiri frúgum fetum pósse nec mitíscere
|
|
|
quid? quod iam ét mihi
|
|
|
Pigét paternum nómen, maternúm pudet
|
|
|
Profári.
|
145
|
|
Macte ésto uirtute, óperaque omen ádproba!
|
|
|
Ámplus, rubicundó colore et spéctu proteruó ferox
|
|
|
Ís quis est?—Qui té, nisi illum tu óccupas, letó dabit.
|
|
|
Heu, nón tyrannum nóui temeritúdinem?
|
|
|
Set méd incertat díctio: quare éxpedi!
|
150
|
|
Nil cóniectura quíui interpretárier,
|
|
|
Quorsúm †flexiuice conténderet.
|
|
|
<Proínde> ut ista súnt promerita uéstra, aequiperare út queam
|
|
|
Véreor, nisi numquám fatiscar fácere quod quibó boni.
|
|
|
Únde exoritur? quó praesidio frétus, auxiliís quibus?
|
155
|
|
Quó consilio cónsternatur, quá ui, cuius cópiis?
|
|
|
Íllum quaero, qui ádiutatur.
|
|
|
Nam te ín tenebrica saépe lacerabó fame
|
|
|
Clausam ét fatigans ártus torto dístraham.
|
|
|
animum quae * * * moenis
|
160
|
|
HERMIONA
|
|
|
Non. 116M
|
|
|
. . . . . . quo tandem ipsa órbitas
|
|
|
Grandaéuitasque Pélei penúriam
|
|
|
Stirpís subauxit.
|
|
|
Tristítia atque animi intóleranda anxitúdine
|
|
|
. . . . . át non cernam, nísi tagam.
|
165
|
|
Cum néque me aspicere aequáles dignarént meae
|
|
|
Príus data est quam tíbi dari dicta, aút quam reditum est Pérgamo.
|
|
|
Quód ego in acie célebra obiectans uítam bellando áptus sum
|
|
|
Quíd benefacta meí patris, cuius ópera te esse ultum aútumant?
|
|
|
. . . . . régni alieni cúpiditas
|
170
|
|
Pelléxit.
|
|
|
<Tuo> súb iudicio quae ómnes tetinerím grados
|
|
|
Nam sólus Danais híc domum itioném dedit.
|
|
|
Par fórtitudo, gémina confidéntia
|
|
|
Laméntas fletus fácere conpendí licet.
|
175
|
|
Obnóxium esse aut brútum aut elinguém putes.
|
|
|
Ó flexanima atque ómnium regína rerum orátio!
|
|
|
Quántamque ex discórditate cládem inportem fámiliae
|
|
|
Habet hóc senectus ín sese, ipsa cum pigrast,
|
|
|
Spisse út uideantur ómnia ei confíeri.
|
180
|
|
Paucís absoluit, né moraret diútius.
|
|
|
A té Tyndareo fíeri contuméliam,
|
|
|
Cuius <mé> ueretur máxume.
|
|
|
Non tú te e conspectu hínc amolire? . . .
|
|
|
Sérmonem hic nostrum éx occulto clépsit, quantum intéllego.
|
185
|
|
Cúrrum liquit: clámide contorta ástu clupeat bráccium.
|
|
|
Íbo atque edicám, frequentes út eant gratatum hóspiti.
|
|
|
Concórditatem hospítio adiunctam pérpetem
|
|
|
Probitáte conseruétis.
|
|
|
quas gloria et * * * uarietas humanum * * *
|
190
|
|
ILIONA
|
|
|
Festus 281M
|
|
|
ab eó . .
|
|
|
Depúlsum mamma paédagogandum áccipit
|
|
|
Repótialis Líber.
|
|
|
Set hí cluentur hóspitum infidíssimi.
|
|
|
. . . . . blándam hortatricem ádiugat
|
195
|
|
Voluptátem
|
|
|
Matér, te appello, tú, quae curam sómno suspensám leuas
|
|
|
Neque té mei miseret, súrge et sepeli nátum <tuum> . . .
|
|
|
. . . prius quám ferae
|
|
|
Volucrésque
|
|
|
*
|
199a
|
|
Neu réliquias quaesó mias sireis dénudatis óssibus
|
200
|
|
Per térram sanie délibutas foéde diuexárier.
|
|
|
Age ádsta: mane audi: iterádum eadem istaéc mi!
|
|
|
Ea, út stagnorum umórem rimarém, loca
|
|
|
Quos égo ita ut uolui offéndo incolumis . . .
|
|
|
Profécto aut inibi est aút iam potiuntúr Phrugum.
|
205
|
|
Di me étsi perdunt, támen esse adiutam éxpetunt,
|
|
|
Quom príus quam intereo spátium ulciscendí danunt.
|
|
|
Fac, út coepisti, hanc óperam mihi des pérpetem:
|
|
|
Oculís extraxerim
|
|
|
Cur ínlaqueetur híc?—Mecum altercás? tace.
|
210
|
|
Ne pórro te error, quí nunc lactat, máceret
|
|
|
Quis deós infernos, quíbus caelestis dígnet decorare hóstiis
|
|
|
Óccidisti, ut múlta paucis uérba unose obnúntiem.
|
|
|
Ibo ád eam ut sciscam quíd uelit.—Valuaé sonunt.
|
|
|
Repúgnanti ego porro húnc ui detraxi úngulum.
|
215
|
|
Paélici supérstitiosae cúm uecordi cóniuge
|
|
|
Úsi honore crédo Achiui hunc scéptrum patientúr poti.
|
|
|
MEDVS
|
|
|
Festus 356M
|
|
|
Áccessi Aeaeam, ét tosillam pégi lecto in lítore.
|
|
|
. . . . té, Sol, inuoco, út mihi potestatém duis
|
|
|
Ínquirendi meí parentis.
|
220
|
|
. . ques sunt ís?—Ignoti, néscio ques ignóbiles.
|
|
|
Quae rés te ab stabulis ábiugat?—Certum ést loqui.
|
|
|
Clamóre et sonitu cólles resonantés bount.
|
|
|
Diuórsi circumspícimus, horror pércipit.
|
|
|
Quíd tandem? ubi ea est? quód receptast?—Éxul incertá uagat
|
225
|
|
Cedo quórsum itiner tetinísse aiunt?
|
|
|
Si résto, porgit út eam: si ire cónor, prohibet baétere.
|
|
|
Cústodite istúnc uos, ne uim qui áttolat neue áttigat.
|
|
|
Linguaé bisulcis áctu crispo fúlgere
|
|
|
múlier egregiíssima
|
230
|
|
Forma
|
|
|
Caélitum camílla, expectata áduenis: salue, hóspita!
|
|
|
Vitám propagans éxanimis altáribus
|
|
|
Populóque ut faustum sémpiterne sóspitent
|
|
|
Repúdio hospitium: régrediundum est ílico.
|
235
|
|
Possum égo istam capite cládem auerruncássere.
|
|
|
Quá super red ínterfectum <tú> esse dixisti Híppotem?
|
|
|
Atque éccum in ipso témpore ostentúm senem!
|
|
|
Quís tu es, mulier, quaé me insueto núncupasti nómine?
|
|
|
Séntio, patér, te uocis cálui similitúdine.
|
240
|
|
Set quíd conspicio? núm me lactans cáluitur
|
|
|
Aetás?
|
|
|
neque * * * <profundum>
|
|
|
Cic. N.D. 3.48
|
|
|
Aegialeus
|
243a
|
|
NIPTRA
|
|
|
Gel. N.A. 2.26.13
|
|
|
Cédo tuum pedém <mi>, lymphis fláuis fuluum ut púluerem
|
244
|
|
Mánibus isdem, quíbus Vlixi saépe permulsi, ábluam
|
245
|
|
Lássitudinémque minuam mánuum mollitúdine.
|
|
|
Anticlea Lénitudo orátionis, móllitudo córporis
|
|
|
Páriter te esse erga íllum uideo, ut íllum ted ergá scio.
|
|
|
Spartám reportare ínstat, id si pérpetrat.
|
|
|
Nec úlla subscus cóhibet compagem áluei,
|
250
|
|
Sed súta lino et spárteis serílibus
|
|
|
Inde Aétnam montem aduénio in scruposám specum.
|
|
|
aetate íntegra,
|
|
|
Feróci ingenio, fácie procerá uirum
|
|
|
Vos hínc defensum pátriam in pugnam baétite.
|
255
|
|
Vlixes Pedetémptim ac sedató nisu,
|
|
|
Ne súccussu arripiát maior
|
|
|
Dolor
|
|
|
*
|
258a
|
|
Chorvs Tu quóque Vlixes, quamquám grauiter
|
259
|
|
Cernímus ictum, nimis paéne animo es
|
260
|
|
Mollí, qui consuetús in armis
|
|
|
Aeuom ágere
|
|
|
*
|
262a
|
|
Vlixes Retinéte, tenete! opprímit ulcus:
|
263
|
|
Nudáte! heu mé miserum, éxcrucior!
|
|
|
Operíte: abscedite iám iam.
|
265
|
|
Mittíte: nam attrectatu ét quassu
|
|
|
Saeuum ámplificatis dolórem.
|
|
|
Vlixes Cónqueri fortúnam aduersam, nón lamentarí decet:
|
|
|
Íd uiri est offícium, fletus múliebri ingenio ádditus.
|
|
|
Barbáricam pestem súbinis nostris óptulit,
|
270
|
|
Nouá figura fáctam, commissam ínfabre.
|
|
|
PERIBOEA
|
|
|
Non. 353M
|
|
|
. árdua per loca agréstia pes
|
|
|
Trepidánte gradu nitítur . .
|
|
|
. . corpusque meúm tali
|
|
|
Maeróre errore macóre senet.
|
275
|
|
Lapít cor cura, aerúmna corpus cónficit.
|
|
|
Parum ést, quod te aetas mále habet, ni etiam hunc ád malam
|
|
|
Aetátem adiungas crúciatum reticéntia?
|
|
|
Non. 430M
|
|
|
Pátior facile iniúriam, si est uácua a contumélia.
|
279-280
|
|
Non. 477M
|
|
|
Mane, éxpedibo: fác tu contra míhi quod rogo respóndeas.
|
281-282
|
|
Non. 15M
|
|
|
Gnate, órdinem omnem, ut déderit, enodá patri.
|
283
|
|
Constérnare, anime, ex péctore aude ecuóluere
|
|
|
Consílium subito, méns, quod enatúmst modo,
|
285
|
|
Qui pácto inimicis mórtem et huic uitam ófferas.
|
|
|
Nam mé perbitere, íllis opitulárier
|
|
|
Quouís exitio cúpio, dum prosím . .
|
|
|
. . . . régnum potior, cóniugem macto ínferis.
|
|
|
Nón potest, Melaníppe, hic sine tua ópera exanclarí labos.
|
290
|
|
Postquam ést oneratus frúgum et floris Líberi
|
|
|
Ecfáre, quae cor tuúm timiditas térritet.
|
|
|
<Et> támen offirmato ánimo mitescít metus.
|
|
|
Séd nescio quid núnc est: animi horrésco et gliscit gaúdium.
|
|
|
Regum ímperator, aéternum humanúm sator
|
295
|
|
. . . . . . precor ueniám petens,
|
|
|
Vtí quae <ego> egi ago áxim uerruncént bene.
|
|
|
Tu, múlier, tege te et túta templo Líberi.
|
|
|
nám si te regerét pudor,
|
|
|
Siue ádeo cor sapiéntia inbutúm foret
|
300
|
|
Métus egestas, maéror senium, exíliumque et senectús . .
|
|
|
Tríplici pertimefáctus maerore ánimi incerte erráns uagat.
|
|
|
Béluarum <haec> ác ferarum aduéntus ne taetrét loca.
|
|
|
Prisc. GL 2.512K
|
|
|
Quámquam aetas senét, satis habeam uírium ut te ara árceam.
|
304-305
|
|
Non. 336M
|
|
|
Neque tuúm te ingenium móderat, neque fratérnum ira exiliúm leuat.
|
306
|
|
Ó multimodis uárium, et dubium et prósperum copém diem!
|
|
|
Fléxa, non falsa aútumare díctio Delfís solet.
|
|
|
. . scrupea saxéa Bacchi
|
|
|
Templá prope adgreditur
|
310
|
|
. . . tiasantém fremitu
|
|
|
Concíte melum!
|
|
|
TEVCER
|
|
|
Non. 152M
|
|
|
Quae désiderio alúmnum, paenitúdine,
|
|
|
Squalé scabreque, incúlta uastitúdine
|
|
|
Post quám defessus <ést> perrogitando áduenas
|
315
|
|
<Omnís> de gnatis, néque quemquam inuenít scium
|
|
|
Neque pérpetrare précibus imperió quiit
|
|
|
Nihílne a Troia adpórtat fando? . . .
|
|
|
Quam té post multis túeor tempestátibus!
|
|
|
Periére Danai, pléra pars pessúm datast.
|
320
|
|
Profúsus gemitu, múrmure 'occisti' ántruat.
|
|
|
Nos íllum interea próliciendo própitiaturós facul
|
|
|
Remúr.
|
|
|
Nam Teúcrum regi sápsa res restíbiliet.
|
|
|
Haúd sinam quidquám profari príus quam accepso quód peto.
|
325
|
|
Facéssite omnes hínc: parumper tú mane!
|
|
|
Telamo Ségregare abs te aúsu's aut sine íllo Salaminem íngredi,
|
|
|
Néque paternum aspéctum es ueritus, quom aétate exacta índigem
|
|
|
Líberum lacerásti orbasti extínxti, neque fratrís necis
|
|
|
Néque eius gnati párui, qui tibi ín tutelam est tráditus—?
|
330
|
|
mihi classem ímperat
|
|
|
Théssalum nostrámque in altum ut próperiter dedúcerem.
|
|
|
Rápide retro citróque percito aéstu praecipitém ratem
|
|
|
Réciprocare, undaéque e gremiis súbiectare adflígere
|
|
|
. . . . ármamentum strídor, flictus náuium,
|
335
|
|
Strépitus fremitus, clámor tonitruum ét rudentum síbilus
|
|
|
Non. 506M
|
|
|
Úbi poetae pró sua parte fálsa confictánt, canunt,
|
337-338
|
|
Quí causam humilem díctis amplent
|
339
|
|
Quamquam ánnisque et aétate hoc córpus putrét
|
340
|
|
Aut me óccide, illinc si úsquam probitám gradum.
|
|
|
Non. 306M
|
|
|
Té repudio néc recipio: náturam abdicó: facesse!
|
342-343
|
|
Festus 356M
|
|
|
. . . . ut égo, si quisquam mé tagit
|
344
|
|
nisi coérceo
|
345
|
|
Protéruitatem atque hóstio feróciam
|
|
|
EX INCERTIS FABVLIS
|
|
|
Var. L. 6.6
|
|
|
Pastor Exórto iubare, nóctis decurso ítinere
|
|
|
Ódi ego homines ígnaua opera et phílosopha senténtia.
|
|
|
Tu córnifrontes páscere armentás soles.
|
|
|
Agite íte, euoluite rápite, coma
|
350
|
|
Tractáte per aspera sáxa et humum,
|
|
|
Scindíte uestem ocius!
|
|
|
ah!
|
|
|
Cepísti me istoc uérbo, miseretúr tui.
|
|
|
Miserét me, lacrimis língua debilitér stupet.
|
355
|
|
Qua te ádplicasti támen aerumnis óbruta?
|
|
|
quin etiám ferae,
|
|
|
Quíbus abest ad praécauendum intéllegendi astútia,
|
|
|
Mórtis iniectó terrore horréscunt . . . . .
|
|
|
Pandíte ualuas, <remouéte seras,
|
360
|
|
Vt> cómplectar!
|
|
|
Nunc prímum opacat flóra lanugó genas.
|
|
|
. . . . térra exhalat aúram ad auroram úmidam.
|
|
|
Graiúgena: de istoc áperit ipsa orátio.
|
|
|
Solátur auxiliátur hortatúrque me.
|
365
|
|
Cic. Fin. 5.63
|
|
|
Pylades Égo sum Orestes. Orestes Ímmo enim uero ego sum, inquam, Orestes . . .
|
365a
|
|
*
|
|
|
Vterqve . . . . ámbo ergo igitur símul una enicárier
|
|
|
Cómprecamur.
|
|
|
[Cic.] Rhet. Her. 2.36
|
|
|
Fórtunam insanam ésse et caecam et brútam perhibent phílosophi,
|
366
|
|
Sáxoque instare ín globoso praédicant uolúbilei:
|
|
|
Íd quo saxum inpúlerit fors, eo cádere Fortunam aútumant.
|
|
|
Ínsanam autem esse áiunt, quia atrox íncerta instabilísque sit:
|
|
|
Caécam ob eam rem esse íterant, quia nil cérnat quo sese ádplicet:
|
370
|
|
Brútam, quia dignum átque indignum néqueat internóscere.
|
|
|
Súnt autem alii phílosophi, qui cóntra Fortuná negant
|
|
|
Úllam miseriam ésse, temeritátem esse omnia aútumant.
|
|
|
Íd magis ueri símile esse usus re ápse experiundo édocet:
|
|
|
Vélut Orestes módo fuit rex, fáctust mendicús modo.
|
375
|
|
. mendicus, mánticulator: íta fati oppressít iugum.
|
|
|
Ád manticulandum ástu aggreditur.—scíte nimquid prompserit?
|
|
|
Deínde adgrédiar ástu regem: <nám> manticulandum ést mihi.
|
|
|
máchinam ordirís nouam:
|
|
|
Mánticulata astu ánne sancta iúra iuranda ádicis?
|
380
|
|
Cum deúm triportenta
|
|
|
Vóce suppressá, striato frónte, uoltu túrgido
|
|
|
Quid ést? nam me exanimásti prologió tuo.
|
|
|
In túrba Oresti cógnita, agnota ést soror.
|
|
|
. . quid cessátis, socii, eícere spiras spárteas?
|
385
|
|
. . . . . . reprime íncicorem iracúndiam.
|
|
|
consiliúm cicur
|
|
|
núlla res
|
|
|
Néc cicurare néque mederi pótis est neque refígere.
|
|
|
Séd cum contendí nequitum uí, clam tendenda ést plaga.
|
390
|
|
Priamús si adesset, ípse eius commiserésceret.
|
|
|
Quóniam ille interít, imperium Céfalo transmissum ést . .
|
|
|
Alcýonis ritu lítus peruolgáns feror.
|
|
|
Ómnes latebras, súbluta mole <ómnes> abstrusós sinus
|
|
|
Quid méd obtutu térres, mulces laúdibus?
|
395
|
|
Póst quam calamitás complures ánnos aruas cáluitur
|
|
|
Angués ingentes álites iunctí iugo
|
|
|
Isid. Different. 47
|
|
|
. . . uolucri cúrrit axe quádriuga.
|
398-399
|
|
Festus 281M
|
|
|
Pausíllum repeda, gnáte, a uestibuló gradum.
|
400
|
|
Quae meúm uenenis fléxit socium péctora.
|
|
|
eundem fílios
|
|
|
Sibi prócreasse pér Calipsonem aútumant.
|
|
|
Calidónia altrix térra exuperantúm uirum
|
|
|
lábitur
|
405
|
|
. . . . . . . trabica in álueos.
|
|
|
Nám si quae euentúra sunt prouídeant, aequiperént Ioui.
|
|
|
Quint. Inst. 1.5.67
|
|
|
Nérei repándirostrum incúruiceruicúm pecus
|
|
|
. profectióne laeti píscium lascíuiam
|
|
|
Íntuentur, néc tuendi sátietas capiér potest.
|
410
|
|
Ínterea prope iam óccidente sóle inhorrescít mare,
|
|
|
Ténebrae conduplicántur, noctisque ét nimbum obcaecát nigror,
|
|
|
Flámma inter nubés coruscat, caélum tonitru cóntremit,
|
|
|
Grándo mixta imbrí largifico súbita praecipitáns cadit,
|
|
|
Úndique omnes uénti erumpunt, saéui existunt túrbines,
|
415
|
|
Féruit aestu pélagus.
|
|
|
murmúr maris
|
|
|
hínc saeuitiam Sálaciae
|
|
|
Fúgimus.
|
|
|
. . . . . líqui in Aegaeó fretu
|
420
|
|
. . . . . quí stirpem occidít meum
|
|
|
Flexánima tamquam lýmphata aut Bacchí sacris
|
|
|
Commóta, in tumulis Teúcrum commemoráns suum
|
|
|
Tópper tecum, síst potestas, fáxsit: sin mecúm uelit
|
|
|
Óbstinati exórtus
|
425
|
|
Calcam
|
|
|
torrus
|
|
|
iteris
|
|
|
insomnia
|
|
|
pută. ită
|
430
|
|
hic Iouis
|
|
|
ante templo
|
|
|
propter homine
|
|
|
praeter condemnatis
|
|
|
applar
|
435
|
|
desertitudines
|
|
