V.ii
|
|
Agorastocles Ain tú tibi dixe Syncerastum, Milphio,
|
961
|
eas ésse ingenuas ambas surrupticias
|
|
Charthaginiensis? Milphio Aio, et, si frugi esse vis,
|
|
eas líberali iam adseres causa manu.
|
|
nam tuom flagitiumst tuas te popularis pati
|
965
|
servire ante oculos, domi quae fuerint liberae.
|
|
Han. Pro di immortales, opsecro vostram fidem,
|
|
quam orationem hanc aures dulcem devorant.
|
|
creta est profecto hórum hominum oratio,
|
|
ut mi apsterserunt omnem sorditudinem.
|
970
|
Agor. Si ad eam rem testis habeam, faciam quod iubes.
|
|
Mil. Quid tu mihi testis? quin tu insistis fortiter?
|
|
aliqua Fortuna fuerit adiutrix tibi.
|
|
Agor. Incipere multost quam impetrare facilius.
|
|
Mil. Sed quae illaec avis est, quae huc cum tunicis advenit?
|
975
|
numnam in balineis circumductust pallio?
|
|
Agor. Facies quidem edepol Punicast. Mil. Guggast homo.
|
|
servos quidem edepol veteres antiquosque habet.
|
|
Agor. Qui scis? Mil. Viden homines sarcinatos consequi?
|
|
† atque ut opinor digitos in manibus non habent.
|
980
|
Agor. Quid iam? Mil. Quia incedunt cum anulatis auribus.
|
|
Han. Adibo hosce atque áppellabo Punice.
|
|
si respondebunt, Punice pergam loqui;
|
|
si non, tum ad horum mores linguam vertero.
|
|
Mil. Quid ais tu? écquid commeministi Punice?
|
985
|
Agor. Nihil edepol. nam qui scire potui, dic mihi,
|
|
qui illim sexennis perierim Carthagine?
|
|
Han. Pro di immortales, plurumi ad illum modum
|
|
periere pueri liberi Carthagine.
|
|
Mil. Quid ais tu? Agor. Quid vis? Mil. Vin appellem hunc Punice?
|
990
|
Agor. An scis? Mil. Nullus me est hodie Poenus Poenior.
|
|
Agor. Adi atque appella, quid velit, quid venerit,
|
|
qui sit, quoiatis, unde sit: ne parseris.
|
|
Mil. Avo. quoiates estis aut quo ex oppido?
|
|
Han. Anno byn mytthymballe udradait annech.
|
995
|
Agor. Quid ait? Mil. Hannonem se esse ait Carthagine,
|
|
Carthaginiensis Mytthumbalis filium.
|
|
Han. Avo. Mil. Salutat. Han. Donni. Mil. Doni volt tibi
|
|
dare hic nescio quid. audin pollicitarier?
|
|
Agor. Saluta hunc rursus Punice verbis meis.
|
1000
|
Mil. Avo donni inquit hic tibi verbis suis.
|
|
Han. Me har bocca. Mil. Istuc tibi sit potius quam mihi.
|
|
Agor. Quid ait? Mil. Miseram esse praedicat buccam sibi.
|
|
fortasse medicos nos esse arbitrarier.
|
|
Agor. Si <ita> est, nega esse; nolo ego errare hospitem.
|
1005
|
Mil. Audin tu? Han. Rufeyn nyccho issam. Agor. Sic volo
|
|
profecto vera cuncta huic expedirier.
|
|
roga númquid opus sit. Mil. Tu qui zonam non habes,
|
|
quid in hanc venistis urbem aút quid quaeritis?
|
|
H. Muphursa. A. Quid ait? H. Miuulec hianna. A. Quid venit?
|
1010
|
Mil. Non audis? mures Africanos praedicat
|
|
in pompam ludis dare se velle aedilibus.
|
|
Han. Lech lachanna nilimniichto. Agor. Quid nunc ait?
|
|
Mil. Ligulas, canalis ait se advexisse et nuces:
|
|
nunc orat, operam ut des sibi, ut ea veneant.
|
1015
|
Agor. Mercator credo est. Han. Assam. Mil. Arvinam quidem.
|
|
Han. Palu mirga detha. Agor. Milphio, quid nunc ait?
|
|
Mil. Palas vendundas sibi ait et mergas datas,
|
|
ad messim credo, nisi quid tú aliud sapis.
|
|
[ut hortum fodiat atque ut frumentum metat.]
|
1020
|
Agor. Quid istuc ad me? Mil. Certiorem te esse volt,
|
|
ne quid clam furtim se accepisse censeas.
|
|
Han. Mufonnim siccoratim. Mil. Hem, cave sis feceris
|
|
quod hic te órat. Agor. Quid ait aut quid orat? expedi.
|
|
Mil. Sub cratim ut iubeas se supponi átque eo
|
1025
|
lapides imponi multos, ut sese neces.
|
|
Han. Gunebbal samem lyryla. Agor. Narra, quid est?
|
|
quid ait? Mil. Non hercle nunc quidem quicquam scio.
|
|
Hann. At ut scias, nunc dehinc latine iam loquar.
|
|
servom hercle te esse oportet et nequam et malum,
|
1030
|
hominem peregrinum atque advenam qui inrideas.
|
|
Mil. At hercle te hominem et sycophantam et subdolum,
|
|
qui huc advenisti nos captatum, migdilix,
|
|
bisulci lingua quasi proserpens bestia.
|
|
Agor. Maledicta hinc aufer, linguam compescas face.
|
1035
|
maledicere huic tu temperabis, si sapis.
|
|
meis cónsanguineis nolo te iniuste loqui.
|
|
Carthagini ego sum gnatus, ut tu sis sciens.
|
|
Han. O mi popularis, salve. Agor. Et tu edepol, quisquis es.
|
|
et si quid opus est, quaeso, dic atque impera
|
1040
|
popularitatis causa. Han. Habeo gratiam.
|
|
[verum ego hic hospitium hábeo: Antidamae filium
|
|
quaero (commostra si novisti) Agorastoclem.]
|
|
sed ecquem ádulescentem tu hic novisti Agorastoclem?
|
|
Agor. Siquidem Ántidamai quaeris ádoptaticium,
|
1045
|
ego sum ipsus quem tu quaeris. Han. Hem, quid ego audio?
|
|
Agor. Antidamae gnatum me esse. Han. Sí itast, tesseram
|
|
conferre si vis hospitalem, eccam attuli.
|
|
Agor. Agedum huc ostende. est par probe, quam habeo domi.
|
|
Han. O mi hospes, salve multum. nam mihi tuos pater
|
1050
|
patritus † ergo hospes Antidamas fuit.
|
|
haec mi hospitalis tessera cum illo fuit.
|
|
Agor. Ergo hic apud me hospitium tibi praebebitur.
|
|
nam haúd repudio hospitium neque Carthaginem,
|
|
unde súm oriundus. Han. Di dent tibi omnes quae velis.
|
1055
|
quid ais? qui potuit fieri, ut Carthagini
|
|
gnatus sis? hic autem habuisti Aetolum patrem.
|
|
Agor. Surruptus sum illinc. hic me Antidama hospes tuos
|
|
emit, et is me sibi adoptavit filium.
|
|
Han. Demarcho item ipse fuit adoptaticius.
|
1060
|
sed mitto de illoc, ad te redeo. dic mihi,
|
|
ecquid meministi tuom parentum nomina,
|
|
patris atque matris? Agor. Memini. Han. Memoradum mihi,
|
|
si novi forte aut si sunt cognati mihi.
|
|
Agor. Ampsigura mater mihi fuit, Iahon pater.
|
1065
|
Han. Patrem atque matrem viverent vellem tibi.
|
|
Agor. An mortui sunt? Han. Factum, quod aegre tuli. †
|
|
nam mihi sobrina Ampsigura tua mater fuit;
|
|
pater tuos, is erat frater patruelis meus,
|
|
et is me heredem fecit, quom suom obiit diem,
|
1070
|
quo me privatum aégre patior mortuo.
|
|
sed sí ita est, ut tu sis Iahonis filius,
|
|
signum esse oportet in manu laeva tibi,
|
|
ludenti puero quod memordit simia.
|
|
ostende, inspiciam. <Agor. Em ostendo.> Han. Aperi. audi atque ades:
|
1075
|
* * *
|
1075a
|
Agor. Mi patrue, salve. Han. Ét tu salve, Agorastocles.
|
1076
|
iterum mihi gnatus videor, quom te repperi.
|
|
Mil. Pol istám rem vobis bene evenisse gaudeo.
|
|
sed te moneri num nevis? Han. Sane volo.
|
|
Mil. Paterna oportet filio reddi bona.
|
1080
|
aequomst habere hunc bona quae possedit pater.
|
|
Han. Haud postulo aliter: restituentur omnia;
|
|
suam síbi rem salvam sistam, si illo advenerit.
|
|
Mil. Facito sis reddas, etsi hic habitabit, tamen.
|
|
Han. Quin mea quoque iste habebit, si quid me fuat.
|
1085
|
Mil. Festivom facinus venit mi in mentem modo.
|
|
Han. Quid id est? Mil. Tua opus est opera. Han. Dic mihi quid lubet:
|
|
profecto uteris, ut voles, operam meam.
|
|
quid est negoti? Mil. Potin tu fieri subdolus?
|
|
Han. Inimico possum, amico ínsipientia est.
|
1090
|
Mil. Inimicus hercle est huius. Han. Male faxim lubens.
|
|
Mil. Amat ab lenone hic. Han. Facere sapienter puto.
|
|
Mil. Leno hic habitat vicinus. Han. Male faxim lubens.
|
|
Mil. Ei duae puellae sunt meretrices servolae
|
|
sorores: earum hic alteram efflictim perit,
|
1095
|
neque eam incestavit umquam. Han. Acerba amatiost.
|
|
Mil. Hunc leno ludificatur. Han. Suom quaestum colit.
|
|
Mil. Hic illi malam rem dare volt. Han. Frugist, si id facit.
|
|
Mil. Nunc hoc consilium capio et hanc fabricam apparo,
|
|
ut te allegemus, filias dicas tuas
|
1100
|
surruptasque esse parvolas Carthagine *
|
|
manu líberali causa ámbas adseras,
|
|
quasi filiae tuae sint. iamne intellegis?
|
|
Han. Intellego hercle. nam mihi item gnatae duae
|
|
cum nutrice una sunt surruptae parvolae.
|
1105
|
Mil. Lepide hercle adsimulas. iam in principio id mihi placet.
|
|
Han. Pol magis quam vellem. Mil. Eu hércle mortalem catum,
|
|
* malum crudumque, estolidum et subdolum.
|
|
ut adflet, quo illud gestu faciat facilius.
|
|
me quoque dolis iam superat architectonem.
|
1110
|
Han. Sed earum nutrix qua sit facie, mi expedi.
|
|
Mil. Statura hau magna, corpore aquilost. Han. Ipsa east.
|
|
Mil. Specie venusta, óre atque oculis pernigris.
|
|
Han. Formam quidem hercle verbis depinxti probe.
|
|
Mil. Vin eam videre? Han. Filias malo meas.
|
1115
|
sed i átque evoca illam; sí eae meae sunt filiae,
|
|
si illarum est nutrix, me continuo noverit.
|
|
Mil. Heus, ecquis hic est? nuntiate ut prodeat
|
|
foras Gíddeneni. est qui illam conventam esse volt.
|
|