| V.iv | |
| Adelphasivm Fuit hódie operae pretiúm cuivis qui amábilitati animum adiceret, | 1174 |
| oculís epulas dare, délubrum qui hodie órnatum eo visére venit. | 1175 |
| deamávi ecastor ílli hodie lepidíssima munera méretricum, | |
| digná dea venustissimá Venere, neque cóntempsi eius opés hodie. | |
| tanta íbi copia venustátum aderat, in suó quique loco síta munde. | |
| arás tus, murrinus, ómnis odor | |
| complébat. haud sordére visust | |
| festús dies, Venus, nec tuóm fanum: | 1180 |
| tantús ibi clientarum érat numerus, | |
| quae ad Cálydoniam venérant Venerem. | |
| Anterastilis Certo enim, quod quidem ad nos duas | |
| attínuit, praepotentés pulchre | |
| pacísque potentes, sóror, fuimus, | |
| neque ab iúventute inibi inrídiculo | |
| habitaé, quod pol, | |
| soror, céteris omnibus fáctumst. | |
| Ad. Malim ístuc aliis vídeatur, quam uti tú te, soror, conlaúdes. | |
| Ant. Spero équidem. Ad. Et pól ego, quom, íngeniis quibus súmus atque aliae, gnósco; | 1185 |
| eo súmus gnatae genere, út deceat nos ésse a culpa cástas. | |
| Han. Iuppíter, qui genus colis álisque hominum, per quém vivimus vitálem aevom, | |
| quem pénes spes vitae súnt hominum omniúm, da diem hunc sospítem quaeso, | |
| † rebus meis agundis, ut quíbus annos multós carui quasque <é> patria | |
| perdidi parvas † redde is libertatem, invictae praemium ut esse sciam pietati. | 1190 |
| Agor. Omnía faciet Iuppíter faxo, | |
| nam mi ést obnoxius ét me | |
| metuít. Han. Tace quaeso. | |
| Agor. Ne lácruma, patrue. | 1191a |
| Ant. Vt vólup est homini, méa soror, si quód agit cluet victória; | 1192 |
| sicút nos hodie intér alias praestítimus pulchritúdine. | |
| Ad. Stultá, soror, magis es quám volo. an tu éo pulchra videre, óbsecro, | |
| si tíbi illi non os óblitumst fulígine? | 1195 |
| Agor. O pátrue, o patrue mí. Han. Quid est, | |
| fratris mei gnate, gnate, quid vis? expedi. | |
| Agor. At enim hóc volo agas. Han. At enim ágo istuc. | |
| Agor. <O> pátrue mi patruíssime. | |
| Han. Quid est? Agor. Ést lepida et lauta. út sapit. | |
| Han. Ingénium patris habet quód sapit. | |
| Ag. Quae rés? iam diu édepol sápientiám tuam haéc quidem abusast. | |
| nunc hínc sapit, hinc sentít, quidquid sapit, éx meo amore. | 1200 |
| Ad. Nón eo genere súmus prognatae, tam étsi sumus servaé, soror, | |
| ut deceat nos facere quicquam quod homo quisquam inrideat. | |
| multa mulierum sunt vitia, sed hoc e multis maxumumst, | |
| quom sibi nimis placent minusque áddunt operam, uti placeant viris. | |
| Ant. Nimiae voluptatist quod in extis nostris portentumst, soror, | 1205 |
| quodque haruspéx de ambabus dixit. Agor. Velim de me aliquid dixerit. | |
| Ant. Nos fore invíto domino nostro diebus paucis liberas. | |
| id ego nisi quid di aut parentes faxint, qui sperem hau scio. | |
| Agor. Mea fiducia hercle haruspex, patrue, his promisit, scio, | |
| libertatem, quia me amare hanc scit. Ad. Soror, sequere hac. An. Sequor. | 1210 |
| Han. Prius quam abitis, vos volo ambas. nisi piget, consistite. | |
| Ad. Quis revocat? Ag. Qui bene volt vobis facere. Ad. Facere occasiost. | |
| sed quis homost? Ag. Amicus vobis. Ad. Qui quidem inimicus non siet. | |
| Ag. Bonus est hic homo, mea voluptas. Ad. Pol istum malim quam malum. | |
| Agor. Siquidem amicitiast habenda, cum hoc habendast. Ad. Hau precor. | 1215 |
| Agor. Multa bona volt vobis facere. Ad. Bonus bonis bene feceris. | |
| [Han. Gaudio ero vobis. Ad. At edepol nos voluptati tibi. | |
| Han. Libertatique. Ad. Istoc pretio tuas nos facile feceris.] | |
| Agor. Patrue mi, ita me di amabunt, ut ego, si sim Iuppiter, | |
| iam hercle ego illam uxorem ducam et Iunonem extrudam foras. | 1220 |
| ut pudice verba fecit, cogitate et commode, | |
| ut modeste orationem praebuit. Han. Certo haec meast. | |
| sed ut astú sum adgressus ad eas. Agor. Lepide hercle atque commode. | |
| Han. Pergo etiam temptare? Agor. In pauca confer: sitiunt qui sedent. | |
| Han. Quid istic? quod faciundumst cur non agimus? in ius vos voco. | 1225 |
| Agor. Nunc, pátrue, tu frugí bonae es. tené. vin ego hanc adpréndam? | |
| Ad. An patruos est, Agorastocles, tuos hic? Agor. Iam faxo scibis. | |
| nunc pol ego te ulciscar probe, nam faxo—mea eris sponsa. | |
| Han. Ite in ius, ne moramini. antestare me atque duce. | |
| Agor. Ego te antestabor, postea hanc amabo atque amplexabor. | 1230 |
| sed illúd quidem volui dícere—immo hercle díxi quod volebam. | |
| Han. Moramini. in ius vos voco, nisi honestiust prehendi. | |
| Ad. Quid in iús vocas nos? quid tibi debemus? Agor. Dicet illi. | |
| Ad. Etiam me meae latrant canes? Agor. At tu hercle adludiato: | |
| dato mihi pro offa savium, pro ósse linguam obicito. | 1235 |
| ita hanc canem faciam tibi oleo tranquilliorem. | |
| Han. Ite si ítis. Ad. Quid nos fecimus tibi? Han. Fures estis ambae. | |
| Ad. Nosne tíbi? Han. Vos inquam. Agor. Atque ego scio. Ad. Quid id fúrtist? Agor. Hunc rogato. | |
| Han. Quia annos multos filias meas célavistis clam me, | |
| atque equidem ingenuas liberas summoque genere gnatas. | 1240 |
| Ad. Numquam mecastor reperies tu istuc probrum penes nos. | |
| Agor. Da pignus, ni nunc perieres, in savium, uter utri det. | |
| Ad. Nil tecum ago, apscede opsecro. Ag. Atque hércle mecum agendum est. | |
| nam hic patruos meus est, pro hoc mihi patronus sim necesse est; | |
| et praedicabo quo modo [vos] furta faciatis multa | 1245 |
| quoque modo húius filias apud vós habeatis servas, | |
| quas vos ex patria liberas surruptas esse scitis. | |
| Ad. Vbi sunt eae? aut quas, opsecro? Ag. Satis iám sunt maceratae. | |
| H. Quid si eloquamur? Ag. Censeo hercle, patrue. Ad. Misera timeo, | |
| quid hoc sít negoti, mea soror; ita stupida sine animo asto. | 1250 |
| Han. Advortite animum, mulieres. primum, si id fieri possit, | |
| ne indigna indignis di darent, id ego evenire vellem; | |
| nunc quod boni mihi di danunt, vobis vostraeque matri, | |
| eas dís est aequom gratias nos agere sempiternas, | |
| quom nostram pietatem adprobant decorantque di immortales. | 1255 |
| vos meae estis ambae filiae et hic ést cognatus vester, | |
| huiusce fratris filius, Agorastocles. Ad. Amabo, | |
| num hi falso oblectant gaudio nos? Agor. At ita me di servent, | |
| ut hic páter est vester. date manus. Ad. Salve, insperate nobis | |
| pater, té complecti nos sine. Ant. Cupite atque exspectate | 1260 |
| pater, salve. Ad. Ambae filiae sumus. Ant. Amplectamur ambae. | |
| Agor. Quis me amplectetur postea? Han. Nunc ego sum fotunatus, | |
| multorum annorum miserias nunc hac voluptate sedo. | |
| Ad. Vix hoc videmur credere. Han. Magis quí credatis dicam. | |
| nam vostra nutrix † primum me cognovit. Ad. Vbi ea, amabo, est? | 1265 |
| Han. Apud hunc est. Agor. Quaeso, qui lubet tam diu tenere collum? | |
| omitte saltem tu altera. nolo ego istuc. Ad. Enicas me. | |
| * * * | 1267a |
| prius quám tibi desponderit. Agor. Mitto. Ad. Sperate, salve. | 1268 |
| Han. Condamus alter alterum ergo in nervom bracchialem. | |
| quibus núnc in terra melius est? Agor. Eveniunt digna dignis. | 1270 |
| Han. Tandem huic cupitum contigit. Ag. O Apella, o Zeuxis pictor, | |
| cur numero éstis mortui, hoc exemplo ut pingeretis? | |
| nam alios pictores nil moror huius modi tractare exempla. | |
| Han. Dí deaeque omnes, vóbis habeo mérito magnas grátias, | |
| quom hac me laetitia adfecistis tanta et tantis gaudiis, | 1275 |
| ut meae gnátae ad me redirent in potestatem meam. | |
| [Ad. Mi pater, tua pietas plane nobis auxilio fuit. | |
| Agor. Patrue, facito in memoria habeas, tuam maiorem filiam | |
| mihi te despondisse. Han. Memini. Agor. Et dotis quid promiseris.] |