<DINIA senex NICODEMVS adulescens>
|
|
ẹsṭ quo * ṇẹq·····ụṣ c̣ẹṇsẹọ
|
18
|
Nic. Quid ais? lic̣ẹṭ<ne? Din. M>ạx̣uṃ<e, si>quid ésṭ ọp̣us.
|
|
sẹd quiḍ ẹṣṭ negoṭị? Nic. Té ego aụḍị<vi di>cere,
|
20
|
operarium te vẹllẹ ru<s condu>c̣<ere>.
|
|
Din. Ṛẹ<ct>ẹ audivisti. Nic. Quid vis ọp̣ẹṛịṣ <fie>ṛị?
|
|
Din. Qu<id t>u istuc cuṛạs? ạṇ ṃịḥị ṭụṭor ạḍḍịṭụ'ṣ?
|
|
Nic. Dare possum, opinor, sạṭis bonúm ọp̣erarium.
|
|
Din. Ẹst tibi in mercedẹ servus qụẹm dẹs quisp̣ịạ<m>?
|
25
|
Nic. Inopia servum ị··ẹ······o me loc *
|
|
Din. Quid? ṭu ḷọc̣ạs ṭẹ? nọ<n, ut opinor, serio,>
|
|
nam ẹquidẹm ṭe m<ercennarium haud esse arb>ịtror.
|
|
Nic. Non sum, siquidem tu n<on vis mercedem dare,>
|
|
verum, si pretium das, du<ces te>cum sịṃul.
|
30
|
Din. Laboriosa, adulescens, vịṭa est rustịc̣ạ.
|
|
Nic. Vrbana egestas edepol aliquanto magis.
|
|
Din. Talis iactanḍịs tuae sunt consuetae manus.
|
|
Nic. At qualịs exercendas nunc intellego.
|
|
Din. Mollitia urbana atque umbra corpus candidumst.
|
35
|
Nic. Sol est ad eam rem pictor: ạtrum fecẹrit.
|
|
Din. Heus tu, a me<is> iḷlịc̣ ẹṣṭụṛ <satis duru>ṣ c̣<ibus>.
|
|
Nic. Misero male esṣe <fuerit> con<senta>nẹ<um>.
|
|
quod ạbs ṭẹ···c̣ p̣··ṭ quạẹsṣo ut ṃ<ih>ị ịmpertiạṣ.
|
|
sị ṭịḅị p̣ụḍịc̣ọ <homine> est opus ẹṭ non malo,
|
40
|
qui fidei plenior sịṭ quam sẹrvi ṭuị
|
|
cibique minimi maxumaque indusṭṛịạ,
|
|
mịṇịṃẹ mendace, em me licet conducere.
|
|
Din. Non edepol equidem credo, mercennarium
|
|
te esse. <Nic. An> non credịs? nọṇ ···· <c>onḍu<ci> arbit<ror>
|
45
|
ṇ * st ḍicat simul
|
|
* op̣eraṛịum
|
|
ịạṃ * uṇḍẹ conducam mihi
|
|
ṃultum labor<et, p>ạullum mereat, paullum ẹḍị<t>.
|
|
Nic. Minus operis nihilo faciam quam qui plurumum,
|
50
|
nec mihi nisi unum prandium quicquam duis,
|
|
praeter mercedem. Din. Quid merendam? Nic. Ne duis,
|
|
neque cenam. Din. Non cenabis? Nic. Immo ibo domum.
|
|
Din. Vbi habitas? Nic. Hic apud píscatorem Gorginem.
|
|
Din. Vicinus igitur es mihi, ut tu pṛaedicas.
|
55
|