| II.viii | |
| Evclio Volui animum tandem confirmare hodie meum, | 371 |
| ut bene me haberem filiai nuptiis. | |
| venio ad macellum, rogito pisces: indicant | |
| caros; agninam caram, caram bubulam, | |
| vitulinam, cetum, porcinam: cara omnia. | 375 |
| atque eo fuerunt cariora, aes non erat. | |
| abeo íratus illinc, quoniam nihil est qui emam. | |
| ita illís impuris omnibus adii manum. | |
| deinde egomet mecum cogitare intervias | |
| occepi: festo die si quid prodegeris, | 380 |
| profesto egere liceat, nisi peperceris. | |
| postquam hanc rationem ventri cordique edidi, | |
| accessit animus ad meam sententiam, | |
| quam minimo sumptu filiam ut nuptum darem. | |
| nunc tusculum emi hoc et coronas floreas: | 385 |
| haec imponentur in foco nostro Lari, | |
| ut fortunatas faciat gnatae nuptias. | |
| sed quid ego apertas aedis nostras conspicor? | |
| et strepitust intus. numnam ego compilor miser? | |
| Congrio Aulam maiorem, si pote, ex vicinia | 390 |
| pete: haec est parva, capere non quit. Evcl. Ei mihi, | |
| perii hercle. aúrum rapitur, aula quaeritur. | |
| [nímirum occidor, nisi ego intro huc propere propero currere.] | |
| Apollo, quaeso, subveni mi atque adiuva, | |
| confige ságittis fures thensaurarios, | 395 |
| <si> cui in re tali iam subvenisti antidhac. | |
| sed cesso prius quam prorsus perii currere? |