| LXXXIV | |
| Qui nondum Stygias descendere quaerit ad umbras, | 11.84.1 |
| Tonsorem fugiat, si sapit, Antiochum. | |
| Alba minus saevis lacerantur bracchia cultris, | |
| Cum furit ad Phrygios enthea turba modos; | |
| Mitior inplicitas Alcon secat enterocelas | 5 |
| Fractaque fabrili dedolat ossa manu. | |
| Tondeat hic inopes Cynicos et Stoica menta | |
| Collaque pulverea nudet equina iuba. | |
| Hic miserum Scythica sub rupe Promethea radat, | |
| Carnificem duro pectore poscet avem; | 10 |
| Ad matrem fugiet Pentheus, ad Maenadas Orpheus, | |
| Antiochi tantum barbara tela sonent. | |
| Haec quaecumque meo numeratis stigmata mento, | |
| In vetuli pyctae qualia fronte sedent, | |
| Non iracundis fecit gravis unguibus uxor: | 15 |
| Antiochi ferrum est et scelerata manus. | |
| Unus de cunctis animalibus hircus habet cor: | |
| Barbatus vivit, ne ferat Antiochum. |