| CII | |
| Non est mentitus, qui te mihi dixit habere | 11.102.1 |
| Formosam carnem, Lydia, non faciem. | |
| Est ita, si taceas et si tam muta recumbas, | |
| Quam silet in cera vultus et in tabula. | |
| Sed quotiens loqueris, carnem quoque, Lydia, perdis, | 5 |
| Et sua plus nulli, quam tibi, lingua nocet. | |
| Audiat aedilis ne te videatque caveto: | |
| Portentum est, quotiens coepit imago loqui. |