| XIV | |
| Parcius utaris, moneo, rapiente veredo, | 12.14.1 |
| Prisce, nec in lepores tam violentus eas. | |
| Saepe satisfecit praedae venator, et acri | |
| Decidit excussus, nec rediturus, equo. | |
| Insidias et campus habet: nec fossa nec agger | 5 |
| Nec sint saxa licet, fallere plana solent. | |
| Non deerit qui tanta tibi spectacula praestet, | |
| Invidia fati sed leviore cadat. | |
| Si te delectant animosa pericula, Tuscis | |
| —Tutior est virtus—insidiemur apris. | 10 |
| Quid te frena iuvant temeraria? saepius illis, | |
| Prisce, datum est equitem rumpere, quam leporem. |