| XXIX | |
| Sexagena teras cum limina mane senator, | 12.29.1 |
| Esse tibi videor desidiosus eques, | |
| Quod non a prima discurram luce per urbem | |
| Et referam lassus basia mille domum. | |
| Sed tu, purpureis ut des nova nomina fastis | 5 |
| Aut Nomadum gentes Cappadocumve petas: | |
| At mihi, quem cogis medios abrumpere somnos | |
| Et matutinum ferre patique lutum, | |
| Quid petitur? Rupta cum pes vagus exit aluta | |
| Et subitus crassae decidit imber aquae | 10 |
| Nec venit ablatis clamatus verna lacernis, | |
| Accedit gelidam servus ad auriculam | |
| Et 'Rogat ut secum cenes Laetorius' inquit. | |
| Viginti nummis? non ego: malo famem, | |
| Quam sit cena mihi, tibi sit provincia merces, | 15 |
| Et faciamus idem nec mereamur idem. |