| XLIV | |
| Quid factum est, rogo, quid repente factum, | 5.44.1 |
| Ad cenam mihi, Dento, quod vocanti— | |
| Quis credat?—quater ausus es negare? | |
| Sed nec respicis et fugis sequentem, | |
| Quem thermis modo quaerere et theatris | 5 |
| Et conclavibus omnibus solebas. | |
| Sic est, captus es unctiore mensa | |
| Et maior rapuit canem culina. | |
| Iam te, sed cito, cognitum et relictum | |
| Cum fastidierit popina dives, | 10 |
| Antiquae venies ad ossa cenae. |