| LII | |
| Quae mihi praestiteris memini semperque tenebo. | 5.52.1 |
| Cur igitur taceo, Postume? Tu loqueris. | |
| Incipio quotiens alicui tua dona referre, | |
| Protinus exclamat 'Dixerat ipse mihi.' | |
| Non belle quaedam faciunt duo: sufficit unus | 5 |
| Huic operi: si vis, ut loquar, ipse tace. | |
| Crede mihi, quamvis ingentia, Postume, dona | |
| Auctoris pereunt garrulitate sui. |