| LXXXV | |
| Editur en sextus sine te mihi, Rufe Camoni, | 6.85.1 |
| Nec te lectorem sperat, amice, liber: | |
| Impia Cappadocum tellus et numine laevo | |
| Visa tibi cineres reddit et ossa patri. | |
| Funde tuo lacrimas orbata Bononia Rufo, | 5 |
| Et resonet tota planctus in Aemilia: | |
| Heu qualis pietas, heu quam brevis occidit aetas! | |
| Viderat Alphei praemia quinta modo. | |
| Pectore tu memori nostros evolvere lusus, | |
| Tu solitus totos, Rufe, tenere iocos, | 10 |
| Accipe cum fletu maesti breve carmen amici | |
| Atque haec absentis tura fuisse puta. |