| XLIV | |
| Maximus ille tuus, Ovidi, Caesonius hic est, | 7.44.1 |
| Cuius adhuc vultum vivida cera tenet. | |
| Hunc Nero damnavit; sed tu damnare Neronem | |
| Ausus es et profugi, non tua, fata sequi: | |
| Aequora per Scyllae magnus comes exulis isti, | 5 |
| Qui modo nolueras consulis ire comes. | |
| Si victura meis mandantur nomina chartis | |
| Et fas est cineri me superesse meo: | |
| Audiet hoc praesens venturaque turba, fuisse | |
| Illi te, Senecae quod fuit ille suo. | 10 |