| III | |
| 'Quinque satis fuerant: nam sex septemve libelli | 8.3.1 |
| Est nimium: quid adhuc ludere, Musa, iuvat? | |
| Sit pudor et finis: iam plus nihil addere nobis | |
| Fama potest: teritur noster ubique liber; | |
| Et cum rupta situ Messalae saxa iacebunt | 5 |
| Altaque cum Licini marmora pulvis erunt, | |
| Me tamen ora legent et secum plurimus hospes | |
| Ad patrias sedes carmina nostra feret.' | |
| Finieram, cum sic respondit nona sororum, | |
| Cui coma et unguento sordida vestis erat: | 10 |
| 'Tune potes dulcis, ingrate, relinquere nugas? | |
| Dic mihi, quid melius desidiosus ages? | |
| An iuvat ad tragicos soccum transferre coturnos, | |
| Aspera vel paribus bella tonare modis, | |
| Praelegat ut tumidus rauca te voce magister | 15 |
| Oderit et grandis virgo bonusque puer? | |
| Scribant ista graves nimium nimiumque severi, | |
| Quos media miseros nocte lucerna videt. | |
| At tu Romano lepidos sale tinge libellos: | |
| Agnoscat mores vita legatque suos. | 20 |
| Angusta cantare licet videaris avena, | |
| Dum tua multorum vincat avena tubas.' |