LV
|
|
Temporibus nostris aetas cum cedat avorum
|
8.55.1
|
Creverit et maior cum duce Roma suo,
|
|
Ingenium sacri miraris deesse Maronis,
|
|
Nec quemquam tanta bella sonare tuba.
|
|
Sint Maecenates, non deerunt, Flacce, Marones
|
5
|
Vergiliumque tibi vel tua rura dabunt.
|
|
Iugera perdiderat miserae vicina Cremonae
|
|
Flebat et abductas Tityrus aeger oves:
|
|
Risit Tuscus eques, paupertatemque malignam
|
|
Reppulit et celeri iussit abire fuga.
|
10
|
'Accipe divitias et vatum maximus esto;
|
|
Tu licet et nostrum' dixit 'Alexin ames.'
|
|
Adstabat domini mensis pulcherrimus ille
|
|
Marmorea fundens nigra Falerna manu,
|
|
Et libata dabat roseis carchesia labris,
|
15
|
Quae poterant ipsum sollicitare Iovem.
|
|
Excidit attonito pinguis Galatea poetae
|
|
Thestylis et rubras messibus usta genas;
|
|
Protinus Italiam concepit et arma virumque,
|
|
Qui modo vix Culicem fleverat ore rudi.
|
20
|
Quid Varios Marsosque loquar ditataque vatum
|
|
Nomina, magnus erit quos numerare labor?
|
|
Ergo ero Vergilius, si munera Maecenatis
|
|
Des mihi? Vergilius non ero, Marsus ero.
|
|