| LXVII | |
| Horas quinque puer nondum tibi nuntiat, et tu | 8.67.1 |
| Iam conviva mihi, Caeciliane, venis, | |
| Cum modo distulerint raucae vadimonia quartae | |
| Et Floralicias lasset harena feras. | |
| Curre, age, et inlotos revoca, Calliste, ministros; | 5 |
| Sternantur lecti: Caeciliane, sede. | |
| Caldam poscis aquam: nondum mihi frigida venit; | |
| Alget adhuc nudo clusa culina foco. | |
| Mane veni potius; nam cur te quinta moretur? | |
| Ut iantes, sero, Caeciliane, venis. | 10 |