| XVII | |
| Latonae venerande nepos, qui mitibus herbis | 9.17.1 |
| Parcarum exoras pensa brevesque colos, | |
| Hos tibi laudatos domino, rata vota, capillos | |
| Ille tuus Latia misit ab urbe puer; | |
| Addidit et nitidum sacratis crinibus orbem, | 5 |
| Quo felix facies iudice tuta fuit. | |
| Tu iuvenale decus serva, ne pulchrior ille | |
| In longa fuerit quam breviore coma. |