| XLIII | |
| Hic qui dura sedens porrecto saxa leone | 9.43.1 |
| Mitigat, exiguo magnus in aere deus, | |
| Quaeque tulit, spectat resupino sidera vultu, | |
| Cuius laeva calet robore, dextra mero: | |
| Non est fama recens nec nostri gloria caeli; | 5 |
| Nobile Lysippi munus opusque vides. | |
| Hoc habuit numen Pellaei mensa tyranni, | |
| Qui cito perdomito victor in orbe iacet; | |
| Hunc puer ad Libycas iuraverat Hannibal aras; | |
| Iusserat hic Sullam ponere regna trucem. | 10 |
| Offensus variae tumidis terroribus aulae | |
| Privatos gaudet nunc habitare lares, | |
| Utque fuit quondam placidi conviva Molorchi, | |
| Sic voluit docti Vindicis esse deus. |