| LXI | |
| In Tartesiacis domus est notissima terris, | 9.61.1 |
| Qua dives placidum Corduba Baetin amat, | |
| Vellera nativo pallent ubi flava metallo | |
| Et linit Hesperium brattea viva pecus. | |
| Aedibus in mediis totos amplexa penates | 5 |
| Stat platanus densis Caesariana comis, | |
| Hospitis invicti posuit quam dextera felix, | |
| Coepit et ex illa crescere virga manu. | |
| Auctorem dominumque nemus sentire videtur: | |
| Sic viret et ramis sidera celsa petit. | 10 |
| Saepe sub hac madidi luserunt arbore Fauni, | |
| Terruit et tacitam fistula sera domum; | |
| Dumque fugit solos nocturnum Pana per agros, | |
| Saepe sub hac latuit rustica fronde Dryas. | |
| Atque oluere lares comissatore Lyaeo, | 15 |
| Crevit et effuso laetior umbra mero; | |
| Hesternisque rubens deiecta est herba coronis, | |
| Atque suas potuit dicere nemo rosas. | |
| O dilecta deis, o magni Caesaris arbor, | |
| Ne metuas ferrum sacrilegosque focos. | 20 |
| Perpetuos sperare licet tibi frondis honores: | |
| Non Pompeianae te posuere manus. |