XCVI
|
|
Saepe loquar nimium gentes quod, Avite, remotas,
|
10.96.1
|
Miraris, Latia factus in urbe senex,
|
|
Auriferumque Tagum sitiam patriumque Salonem
|
|
Et repetam saturae sordida rura casae.
|
|
Illa placet tellus, in qua res parva beatum
|
5
|
Me facit et tenues luxuriantur opes:
|
|
Pascitur hic, ibi pascit ager; tepet igne maligno
|
|
Hic focus, ingenti lumine lucet ibi;
|
|
Hic pretiosa fames conturbatorque macellus,
|
|
Mensa ibi divitiis ruris operta sui;
|
10
|
Quattuor hic aestate togae pluresve teruntur,
|
|
Autumnis ibi me quattuor una tegit.
|
|
I, cole nunc reges, quidquid non praestat amicus
|
|
Cum praestare tibi possit, Avite, locus.
|
|