XXVII
Ferreus es, si stare potest tibi mentula, Flacce, 11.27.1
  Cum te sex cyathos orat amica gari,
Vel duo frusta rogat cybii tenuemve lacertum,
  Nec dignam toto se botryone putat;
Cui portat gaudens ancilla paropside rubra 5
  Hallecem, sed quam protinus illa voret;
Aut cum perfricuit frontem posuitque pudorem,
  Sucida palliolo vellera quinque petit.
At mea me libram foliati poscat amica,
  Aut virides gemmas sardonychasve pares, 10
Nec nisi prima velit de Tusco Serica vico,
  Aut centum aureolos sic velut aera roget.
Nunc tu velle putas haec me donare puellae?
  Nolo, sed his ut sit digna puella volo.