Tunc Suetonius Paulinus dignum fama sua ratus, 2.32.1
qua nemo illa tempestate militaris rei callidior habebatur, de
toto genere belli censere, festinationem hostibus, moram
ipsis utilem disseruit: exercitum Vitellii universum adve-
nisse, nec multum virium a tergo, quoniam Galliae tumeant 5
et deserere Rheni ripam inrupturis tam infestis nationibus
non conducat; Britannicum militem hoste et mari distineri:
Hispanias armis non ita redundare; provinciam Narbonensem
incursu classis et adverso proelio contremuisse; clausam Al-
pibus et nullo maris subsidio transpadanam Italiam atque 10
ipso transitu exercitus vastam; non frumentum usquam exer-
citui, nec exercitum sine copiis retineri posse: iam Germa-
nos, quod genus militum apud hostis atrocissimum sit, tracto
in aestatem bello, fluxis corporibus, mutationem soli caeli-
que haud toleraturos. multa bella impetu valida per taedia et 15
moras evanuisse. contra ipsis omnia opulenta et fida, Pan-
noniam Moesiam Dalmatiam Orientem cum integris exerciti-
bus, Italiam et caput rerum urbem senatumque et populum,
numquam obscura nomina, etiam si aliquando obumbrentur;
publicas privatasque opes et immensam pecuniam, inter ci- 20
vilis discordias ferro validiorem; corpora militum aut Italiae
sueta aut aestibus; obiacere flumen Padum, tutas viris muris-
que urbis, e quibus nullam hosti cessuram Placentiae defen-
sione exploratum: proinde duceret bellum. paucis diebus
quartam decimam legionem, magna ipsam fama, cum Moe- 25
sicis copiis adfore: tum rursus deliberaturum et, si proelium
placuisset, auctis viribus certaturos.