| Nox eadem laetam Germanico quietem tulit, viditque | 2.14.1 |
| se operatum et sanguine sacri respersa praetexta pulchriorem | |
| aliam manibus aviae Augustae accepisse. auctus omine, | |
| addicentibus auspiciis, vocat contionem et quae sapientia | |
| provisa aptaque inminenti pugnae disserit. non campos | 5 |
| modo militi Romano ad proelium bonos, sed si ratio adsit, | |
| silvas et saltus; nec enim inmensa barbarorum scuta, | |
| enormis hastas inter truncos arborum et enata humo virgulta | |
| perinde haberi quam pila et gladios et haerentia corpori | |
| tegmina. denserent ictus, ora mucronibus quaererent: non | 10 |
| loricam Germano, non galeam, ne scuta quidem ferro ner- | |
| vove firmata, sed viminum textus vel tenuis et fucatas colore | |
| tabulas; primam utcumque aciem hastatam, ceteris praeusta | |
| aut brevia tela. iam corpus ut visu torvum et ad brevem im- | |
| petum validum, sic nulla vulnerum patientia: sine pudore | 15 |
| flagitii, sine cura ducum abire, fugere, pavidos adversis, | |
| inter secunda non divini, non humani iuris memores. si tae- | |
| dio viarum ac maris finem cupiant, hac acie parari: propio- | |
| rem iam Albim quam Rhenum neque bellum ultra, modo | |
| se patris patruique vestigia prementem isdem in terris | 20 |
| victorem sisterent. |