De Adverbio et Praepositionibus Excerpta
  Per c, cum adverbium erit temporis, ut 'cum venerit loquemur', 29.3
'cum voles ibimus', 'cum petieris feres'. alii sic: quotiens u sequitur,
q ponendum, ut per qu <et> o litteram <scribamus> quom et quoius quoi; 5
at quotiens ceterae vocales, id est e o <i>, c ponendum, ut cecidit, Cor-
nelius, citatus.
  Varro adverbia localia, quae alii praeverbia vocant, quattuor esse dicit,
ex in ad ab. ex locum significat unde egredimur, ut ex area; in locum
in quem inimus, ut in aream; ad locum ad quem adimus, ut ad parietem; 10
ab locum a quo discedimus, ut ab pariete. horum duorum adverbiorum,
ex et ab, posteriores litterae solent demi, alias recte, alias perperam.
quando ergo ex, quando e dici oporteat, ex consequentibus vocabulis
animadvertitur. nam si id quod sequitur litteram habet primam semivoca-
lem aut mutam, e dictum levius videbitur, ut e Gallia et e Tuscis. quotiens 15
vero vocales sequuntur in eo quod sequitur, a e o simplicem et eandem
habent rationem, quod ex praeponitur, ut in his, ex arce, ex Eryco, ex
Olympo: aliter enim fiunt hiulca, ut e arce, e Eryco, e Olympo. si vero 30.1
in vocabulo quod sequitur princeps littera vel u vel i fuerit, duas habet
rationes. nam si aliqua vocalis proxima coniuncta est in syllaba eadem,
tunc sicut, cum est semivocalis aut muta, observari dixi oportere, ita in
his debet fieri, ut est e Vaticano, e Iudaea. sin vocabulum duas vocales 5
proximas non habuerit coniunctas, quarum sit littera princeps u aut i,
proinde atque a e o sit, observandum, quod potius dici oportet ex Irpinis
quam e Irpinis, ex Vmbria quam e Vmbria. similiter in h littera obser-
vari debet, ut in a e o litteris, ne dicamus e Hymetto, sed ex Hymetto.
similiter et in ab <a> quibusdam diligentioribus levitatis causa solet demi b, 10
cum praepositum <est> vocabulis aut nominibus locorum, in quibus prin-
cipes sunt litterae semivocales aut mutae * * * eam repudiant, ut a Baiis, a
Capua, a Dertona. contra non demitur b, cum in vocabulis aut nominibus
<locorum> est primum a e o, ut ab Aricia, ab Elia * * * . sin u aut i, duplicem
habent rationem. si enim sunt solae, dicuntur ut reliquae vocales, ab urbe, 15
ab Illyrico. sin proximas litteras vocales secum habent coniunctas, proinde
observandum est, ac sint semivocales aut mutae, <ut> a Venusia, a Ianiculo.
  Item ad et apud locum significant, ut 'accede ad me', 'qui domi
nati apud me sunt', 'apud illum est'. de quoque non numquam perperam 31.1
ponitur pro ex [et non numquam pro a], ut cum de provincia venire quis
dicit: nam perperam est. imus enim in provinciam, ut in navem [ut] in
circum; eximus ut e nave, e circo, sic e provincia. de provincia existi-
mamus, cum de ea bene aut male praedicamus: de nave dicimus, cum 5
longa an oneraria sit rogamus, de circo, cum Flaminius an maximus. item
vitiose dicitur 'senatum habere apud aedem Apollinis', quod 'in aede' dici
oportet. et 'de senatus sententia' vitiose: nam debent dicere ut 'ex mea
sententia', 'ex tua sententia', sic 'ex senatus sententia'. item <errant> qui
dicunt 'de senatu redii' potius quam 'e senatu', quod, eo cum imus, 10
dicimus in, inde cum redimus, <dicimus ex.> 'ex senatu eiectus' potius
quam 'de senatu'. male imperant qui dicunt de tabulis quid dicere. de
tabulis enim is dicit, qui eas laudat aut culpat: e tabulis is dicit, qui
quod est in his scriptum recitat †scriptumque pronuntiatur si ea videt,
et potius dici oportet 'legi' quam 'dici', contra eas litteras non spectat. 32.1
'a capite dempta' qui vocant, male appellant, quod sunt de capite dempta,
non a capite. 'ad caput additum' recte dicitur, si est extra caput quod
additur. qui transscribunt tabulas, non describunt, sed exscribunt: qui
quales sint scribunt, ii describunt. a scena venit spectator, e scena venit 5
qui egit; contra spectator e theatro, a theatro actor. de scena loquitur
qui de ea, bene an male ornata sit, loquitur. in scena pronuntiat <actor>:
qui hoc idem subtilius vult dicere, non <in> scena, sed pro scena dicit
pronuntiare actorem. nam scena significat graece domus: <cum> e scena
actor exiit, venit in pulpitum ac vestibulum: <pro> scena itaque actor est. 10
cum eo venit, dicimus prodire, qui domo excedit procedere, qui ex ea
quid ducit producere. pro rostris dici oportet, cum is qui contionatur
iis dicit, qui ante rostra sunt: pro enim et ante idem significant. in rostra
ascendit, e rostris descendit, de rostris dicit qui ea cuius modi sint dicit.
in contione stat, e contione venit, de contione dicit. scribunt quidam 15
'litterae datae e Gallia', item Roma, vitiose. nam dici oportet 'in Gallia'
et 'Romae'. dantur enim in loco, afferuntur e loco, sequitur ut dentur
in Gallia et Romae.
  <Ex> praepositio non numquam per unam litteram scribitur, sed per dimi-
nutionem, ut ebibit pro exbibit. ab Roma venio πλεονασμός est pro Roma. 20
  Singularis numerus per unam i litteram scribitur, ut docilis facilis,
pluralis autem per e et i, ut facileis docileis, ut ex hoc appareat, utrum 33.1
singularis sit appellatio an pluralis. †aureis quas modo aetheris scribimus
quo modo audimus quibus ne minus a nobis i singularis in fraude produci
potest, ut vidi scribitur. si autem cum eadem i littera, aliud breve, aliud
longum est, ut illa et pila. apices ibi poni debent, ubi isdem litteris alia 5
atque alia res designatur, ut vénit et venit, áret et aret, légit et legit,
ceteraque his similia. super i tamen litteram apex non ponitur: melius
enim [i pila] in longum producetur. ceterae vocales, quae eodem ordine
positae diversa significant, apice distinguuntur, ne legens dubitatione impedia-
tur, hoc est ne uno sono eaedem pronuntientur. 10
  Brevitatem huius libelli, si tibi videtur, adglutinabis ei quem de litteris
novis habes a me acceptum, quod ipse feci, quia huius pusillitas sub ipso
decentius prodire quam per se censeri poterat.