Fragmentum in codice Parisino 7520 servatum
  Praepositiones locorum quattuor vulgo servantur, ex in ad ab. duae 34.5
primae quo itur et unde exitur significant, ut in arcem <et> ex arce, duae
sequentes quo aditur et unde abitur, ut ad simulacrum et ab simulacro.
antiqui in duabus praepositionibus ex et ab sequentes demebant litteras, si
proximum verbum semivocalem primam aut mutam habiturum erat, ut e
Gallia, e locis, quoniam ex minus levem conpositionem facit. hoc consue- 10
tudo non servat: dicit enim ex Gallia. illud servamus, si vocales sequun-
tur, ut praeponamus ex, <ex> Eryco, ex Olympo. si sequitur i aut u, habe-
tur ratio duplex antiquorum. nam si vocalis aliqua iungeretur, demebant
x, e Vaticano, e Iudaea: hoc consuetudo non servat. si per se essent
sine aliqua vocali, x adiciebant, ut ex Illirico, ex Vmbria: item si h prae- 15
poneretur, ex Himetto. hoc servamus †et quid infra est. in quibus con-
sonantes primae sunt, detrahimus b, ut a Capua, a Dertona. in quibus
vocales sequuntur, ab praeponimus, ut ab Ericinis, ab Atheniensibus. si i
aut u sequuntur, item ut supra, duo servantur modi. si per se sunt
* * * ut ab Illirico, ab Vrbiano; si secum alteram vocalem <habent, b> amittunt, 20
ut a Venusia, a ianitore.
  Est enim nunc genus dilatandi verba, quae io litteris finiuntur, de 35.1
quo et Aufusti grammatici liber est ad Asinium Pollionem, rectius dici
veniebam audiebam salliebam leniebam molliebam, quam venibam audibam
sallibam lenibam mollibam, tamquam venio prima correpta veniebam, rur-
sus veneo prima producta venibam, non veniebam, audio audiebam, audeo 5
audebam.