|
ARCADIUS RUFINUS
|
|
|
Symm. Ep. 1.2.2
|
|
|
Princeps ingenio, fortunae munere princeps
|
1.1
|
|
aetatis, Rufine, tuae, cui prospera quaeque
|
|
|
admiranda tuis aequabat gloria rebus.
|
|
|
Unus amor cunctis et praesidium trepidorum.
|
|
|
Principibus quorum viguisti tempore doctus
|
5
|
|
aut calcaria ferre bonis aut frena tyrannis.
|
|
|
VALERIUS PROCULUS
|
|
|
Symm. Ep. 1.2.2
|
|
|
Cum primis quos non oneravit gloria patrum
|
2.1
|
|
ponemus Proculum, vitae morumque decore
|
|
|
haud umquam indignum magnorum Publicolarum.
|
|
|
Olli semper amor veri et constantia, simplex
|
|
|
caelicolum cultus, non illum spernere posses,
|
5
|
|
et quamquam reverendus erat, non inde timeres.
|
|
|
ANICIUS IULIANUS
|
|
|
Symm. Ep. 1.2.2
|
|
|
Cuius opes aut nobilitas aut tanta potestas,
|
3.1
|
|
cedenti cui non praeluxerit Amnius unus?
|
|
|
Acer ab ingenio cunctisque adcommodus idem
|
|
|
hic et carus erat, conferre iuvare paratus;
|
|
|
nam dives, tum celsus honoribus, et tamen illis
|
5
|
|
grandior aeterno complebat nomine Romam.
|
|
|
PETRONIUS PROBIANUS
|
|
|
Symm. Ep. 1.2.2
|
|
|
Iactet se Fortuna aliis, quos iudice nullo
|
4.1
|
|
lucem ad Romuleam sua sola licentia vexit;
|
|
|
te, Probiane, pudor, te felix gratia teque
|
|
|
Itala simplicitas morum et sollertia iuvit.
|
|
|
Adsidue quocirca, Augustis notus et hospes,
|
5
|
|
praemia magnorum tetulisti dignus honorum.
|
|
|
VERINUS
|
|
|
Symm. Ep. 1.2.2
|
|
|
Virtutem, Verine, tuam plus mirer in armis,
|
5.1
|
|
Eoos dux Armenios cum caede domares,
|
|
|
an magis eloquium morum vitaeque leporem
|
|
|
et—nisi in officiis, quotiens tibi publica curae—
|
|
|
quod vitam innocuis tenuisti laetus in agris?
|
5
|
|
Nullum ultra est virtutis opus, nam si esset, haberes.
|
|
