| Mirum fortasse cuipiam videatur, Constantine ve- | 34.1.1 |
| nerabilis, quod haec clades, quam rettuli, loco prin- | |
| cipum fuerit, et quidem prope triennio: ita nemo <in> | |
| re p. tum fuit, qui istum a gubernaculis Roman<a>e | |
| maiestatis abduceret, cum Neroni, Vitellio, Caligulae | 5 |
| ceterisque huius modi numquam tyrannicida defuerit. | |
| sed primum omnium ipse veniam peto, quod haec, | 2.1 |
| quae apud diversos repperi, litteris tradidi, cum multa | |
| improba reticuerim et quae ne dici quidem sine maximo | |
| pudore possunt; ea vero, quae dixi, praetextu verbo- | 3.1 |
| rum adhibito, quantum potui, texi. deinde illud, quod | 4.1 |
| clementia tua solet dicere, credidi, <e>sse re<sp>icien- | |
| dum: 'imperatorem esse fortunae est.' nam et minus | 5.1 |
| boni reges fuerunt et pessimi. agendum vero, quod | |
| pietas tua solet dicere, ut sint imperio digni, quo<s> | |
| <a>d regendi necessitatem vis fatalis adduxerit. et | 6.1 |
| quoniam hic ultimus Antoninorum fuit neque postea | |
| hoc nomen in re p. loco principum frequentatum est, | |
| etiam illud addendum est, ne quis error oriatur, cum | |
| duos Gordianos narrare coepero, patrem et filium, qui | 5 |
| se de Antoninorum genere dici volebant: non nomen | |
| in illis primum fuit sed pr<ae>nomen; deinde, ut in | 7.1 |
| plerisque libris invenio, Antoni dicti sunt, non An- | |
| tonini. |