| Cum quidam Ovinius Camillus senator antiquae fa- | 48.1.1 |
| miliae delicatissimus rebellare voluisset tyrannidem ad- | |
| fectans eique nuntiatum esset ac statim probatum, ad | |
| Palatium eum rogavit eique gratias egit, quod curam | |
| rei p., quae recusantibus bonis inponere[n]tur, sponte | 5 |
| reciperet; deinde ad senatum processit et timentem | 2.1 |
| ac tantae conscientiae tabe confectum participem im- | |
| perii appellavit, in Palatium recepit, convivio adhibuit, | |
| ornamentis imperialibus et melioribus, quam ipse ute- | |
| batur, adfecit. et cum expeditio barbarica esset nun- | 3.1 |
| tiata, vel ipsum, si vellet, ire vel ut secum proficiscere- | |
| tur, hortatus est. et cum ipse pedes iter faceret, illum | 4.1 |
| invitavit ad <la>borem; quem post quinque milia cunc- | |
| tantem equo sedere iussit, cumque post du<a>s mansio- | |
| nes equo etiam fatigatus esset, carpento inposuit. hoc | 5.1 |
| quoque seu timore seu vere respuentem, abdicantem | |
| quin etiam imperium et mori paratum d<i>misit commen- | |
| datumque militibus, a quibus Alexander unice ama- | |
| batur, tutum ad villas suas ir[a]e praecepit, in quibus | 5 |
| diu vixit. sed post iussu imperatoris <Maximini> occi- | 6.1 |
| sus est, quod et ille militaris esset et <Alexander> a | |
| militibus occisus esset. scio vulgum hanc rem, quam | |
| contexui[t], Traiani putare, sed neque in vita eius id | |
| Marius Maximus ita exposuit neque Fabius Marcelli- | 5 |
| nus neque Aurelius Ve<r>us neque Statius Valens, qui | |
| omnem eius vitam in litteras miserunt. contra autem | 7.1 |
| et Septimi<n>us et Acholius et Encolpius vitae scripto- | |
| res ceterique de hoc talia praedicarunt. quod ideo | 8.1 |
| addidi, ne quis vulgi magis famam sequeretur quam | |
| historiam, quae rumore utique vulgi verior repperitur. |