| Dici vix potest, quanta laeti<t>ia fuerit, cum Roma<m> | 24.4.1 |
| per Italiam caput Maximini fertur, occurrentibus | |
| cunctis ad gaudium publicum. et Maximus quidem, | 5.1 |
| qu<e>m multi Puppienum putant, apud Ra<v>ennam bel- | |
| lum parabat per Germanorum auxilia; qui ubi conperit | |
| consensisse exercitum sibi et collegis suis, occisos au- | |
| tem esse Maximinos, quare statim dimissis Germano- | 6.1 |
| rum auxiliis, quae sibi contra hostem paraverat, Ro- | |
| mam laureatas litteras misit, quae in urbem ingentem | |
| laeti<t>iam fecerunt, ita ut omnes per aras et templa et | |
| sacella et loca religiosa gratias agerent. Balbinus au- | 7.1 |
| tem, homo timidior natura et qui, cum Maximini no- | |
| men audiret, etiam tremeret, <h>ecato<m>ben fecit iussit- | |
| que per omnes civitates pari sa<c>ri<fi>cio supplicari. | |
| dein Maximus Romam venit senatumque ingressus | 8.1 |
| a<c>tis sibi grati<i>s contionem habuit, atque inde in Pala- | |
| tium cum Balbino et Gordiano victores se receperunt. |