| Adulescens autem ipse Maximinus superbiae fuit | 28.1.1 |
| insolentissimae, ita ut etiam, cum pater suus, homo | |
| crudelissimus, plerisque honoratis adsurgeret, ille resi- | |
| deret, vitae laetioris, vini parcissimus, cibi avidus, | 2.1 |
| maxime silvestris, ita ut nonnisi aprunam, an<a>tes, | |
| grues et omnia captiva ederet. infamabant eum ob ni- | 3.1 |
| miam pulchritudinem amici Maximi et Balbini et Gor- | |
| diani et maxime senatores, qui speciem illam velut di- | 4.1 |
| vinitus la<ps>am incorruptam esse noluerunt. denique | |
| illo tempore, quo circum Aquileiam muros circumiens | |
| cum patre deditionem urbis petebat, nihil aliud ei | |
| quam spur<c>i<t>ies obiecta est, quae longe ab illius fuit | 5 |
| vita. vestibus tam adcuratus fuit, ut nulla mulier ni- | 5.1 |
| tidior esset in mundo. amicis paternis inmane quan- | 6.1 |
| tum obsecutus est, sed ut donaret ac largiretur. nam | 7.1 |
| in salutationibus superbissimus erat et manum porrige- | |
| bat et genua sibi osculari patiebatur, nonnumquam | |
| etiam pedes; quod numquam passus est senior Maxi- | |
| minus, qui dicebat: 'dii prohibeant, ut quisquam in- | 5 |
| genuorum <in genua mea> [pedibus meis] osculum | |
| figat.' |