|
Ha[e]c epistula accepta Zenobia superbius insolen-
|
27.1.1
|
|
tiusque rescripsit quam eius fortuna poscebat, credo
|
|
|
ad terrorem. nam eius quoque epistulae exemplum
|
|
|
indidi: 'Zenobia regina orientis Aureliano Augusto.
|
2.1
|
|
nemo adhuc praeter te hoc, quod poscis, litteris petit.
|
|
|
virtute faciendum est quidquid in rebus bellicis est
|
|
|
gerendum. deditionem meam petis, quasi nescias
|
3.1
|
|
Cleopatram reginam perire maluisse quam in qualibet
|
|
|
vivere dignitate. nobis Persarum auxilia non desunt,
|
4.1
|
|
quae iam speramus, pro nobis sunt Saraceni, pro nobis
|
|
|
Armenii. latrones Syri exercitum tuum, Aureliane, vi-
|
5.1
|
|
cerunt. quid? si igitur illa venerit manus, quae un-
|
|
|
dique speratur, pones profecto supercilium, quo nunc
|
|
|
mihi deditionem, quasi omnifariam victor, imperas.'
|
|
