|
Haec sunt quae de Cassio Avidio conperimus.
|
13.8.1
|
|
cuius
|
9.1
|
|
ipsius mores, ut supra diximus, varii semper fuerunt,
|
|
|
sed ad censuram crudelitatemque propensiores. qui
|
10.1
|
|
si optinuisset imperium, fuisset non modo clemens sed
|
|
|
bonus, sed utilis et optimus imperator. nam extat
|
14.1.1
|
|
epistola eius ad generum suum iam imperatoris huius-
|
|
|
modi: 'misera res publica, quae istos divitiarum cupi-
|
2.1
|
|
dos et divites patitur. miser[a] Marcus, homo sane opti-
|
3.1
|
|
mus, qui, dum clemens dici cupit, eos patitur vivere,
|
|
|
quorum ipse non probat vitam. ubi Lucius Cassius,
|
4.1
|
|
cuius nos frustra tenet nomen? ubi Marcus ille Cato
|
|
|
Censorius? ubi omnis disciplina maiorum? quae olim
|
|
|
quidem intercidit, nunc vero nec quaeritur. Marcus
|
5.1
|
|
Antoninus philosophatur et quaerit de <e>lement<i>s et
|
|
|
de animis et de honesto et iusto nec sentit pro re p.
|
|
|
vides multis opus esse gladiis, multis elogiis, ut in
|
6.1
|
|
antiquum statum publica forma reddatur. ego vero
|
7.1
|
|
istis praesidibus provinciarum—an ego proconsules,
|
|
|
an ego praesides putem, qui ob hoc sibi a senatu et
|
|
|
ab Antonino provincias datas credunt, ut luxurientur,
|
|
|
ut divites fiant? audisti praef. praetorii nostri philo-
|
5
|
|
sophi ante triduum quam fieret mendicum et pau-
|
|
|
perem, sed subito divitem factum. unde, quaeso, nisi
|
|
|
de visceribus rei p. provincialiumque fortunis? sint
|
|
|
sane divites, sint locupletes: aerarium publicum re-
|
|
|
fer<c>ient; tantum di faveant bonis pa<rt>ibus: redd<e>nt
|
10
|
|
Cassiani rei p. principatum.' haec epistola eius indicat,
|
|
|
quam severus et quam tristis futurus fuerit imperator.
|
|
