convbio ivngam {⁴³deest eam; et}⁴³ conubium est ius legitimi 1.73.1
matrimonii. et bene 'conubio iungam' dixit, ut hanc ab aliis
segregaret, quae a regibus sine lege habentur. solent enim reges
inter plures uni praecipuum dare nomen uxoris. et 'conubio' nu
brevem posuit, cum naturaliter longa sit. nubo enim, unde habet 5
originem, longa est. sed est tropus systole, qui fit quotienscumque
longa corripitur syllaba propter metri necessitatem. ipse alio loco
longam posuit, ut est "Hectoris Andromache Pyrrhin conubia
servas?" item "cuique loci leges dedimus, conubia nostra
reppulit" et "per conubia nostra" et "Nomadumque petam co- 10
nubia supplex". sciendum tamen est, quia plerumque in conpo-
sitione vel derivatione principalitatis natura corrumpitur. co-
nvbio ivngam stabili propriamqve dicabo multa in unum contulit
versum quae Iuno promittit; dicendo enim 'conubio' ostendit legi-
timam, dicendo 'stabili' longam promittit concordiam, id est quae 15
divortio careat, dicendo 'propriam' adulterii removet suspitionem.
quod autem adiecit 'dicabo' obsequentem eam fore demonstrat. in
usu enim est ut dicamus, sacerdos dicatus est numini, hoc est ad
obsequium datus est. {⁴³alii 'dicabo' dabo accipiunt. Terentius "iam
hanc operam tibi dico", id est do, sicuti ab eo quod est dico parti- 20
cipium a passivo dictus facit, ut est "Iunoni infernae dictus sacer",
quamvis alibi lectum sit "templis sibi ferre dicatis". 'propriam di-
cabo' autem deest 'tibi eam'. 'propriam' autem possumus vel firmam
vel perpetuam accipere, ut "si proprium hoc fuerit". Terentius "nihilne
esse cuiquam proprium" et "quod voluptates eorum propriae 25
sunt" et "da propriam, Thymbraee, domum".}⁴³