| M. Cato interim qui Uticae praeerat, Cn. Pom- | 22.1.1 |
| peium filium multis verbis assidueque obiurgare non | |
| desistebat. 'tuus' inquit 'pater istuc aetatis cum esset | 2.1 |
| et animadvertisset rem publicam ab nefariis sceleratis- | |
| que civibus oppressam bonosque aut interfectos aut | |
| exilio multatos patria civitateque carere, gloria et animi | |
| magnitudine elatus privatus atque adulescentulus pa- | 5 |
| terni exercitus reliquiis collectis paene oppressam fun- | |
| ditus<que> deletam Italiam urbemque Romanum in | |
| libertatem vindicavit, idemque Siciliam Africam Numi- | |
| diam Mauretaniam mirabili celeritate armis recepit. qui- | 3.1 |
| bus ex rebus sibi eam dignitatem quae est per gentes | |
| clarissima notissimaque, conciliavit adulescentulusque | |
| atque eques Romanus triumphavit. atque ille non ita am- | 4.1 |
| plis rebus patris gestis neque tam excellenti dignitate | |
| maiorum parta neque tantis clientelis nominisque clari- | |
| tate praeditus in rem publicam est ingressus. tu contra | 5.1 |
| et patris nobilitate et dignitate et per te ipse satis animi | |
| magnitudine diligentiaque praeditus nonne eniteris et | |
| proficisceris ad paternas clientelas auxilium tibi rei- | |
| que publicae atque optimo cuique efflagitatum?' | 5 |