| XIVA | |
| Ni te plus oculis meis amarem, | 14A.1 |
| iucundissime Calve, munere isto | |
| odissem te odio Vatiniano: | |
| nam quid feci ego quidve sum locutus, | |
| cur me tot male perderes poetis? | 5 |
| isti di mala multa dent clienti, | |
| qui tantum tibi misit impiorum. | |
| quod si, ut suspicor, hoc novum ac repertum | |
| munus dat tibi Sulla litterator, | |
| non est mi male, sed bene ac beate, | 10 |
| quod non dispereunt tui labores. | |
| di magni, horribilem et sacrum libellum! | |
| quem tu scilicet ad tuum Catullum | |
| misti, continuo ut die periret, | |
| Saturnalibus, optimo dierum! | 15 |
| non non hoc tibi, salse, sic abibit: | |
| nam, si luxerit, ad librariorum | |
| curram scrinia; Caesios, Aquinos, | |
| Suffenum, omnia colligam venena, | |
| ac te his suppliciis remunerabor. | 20 |
| vos hinc interea valete abite | |
| illuc, unde malum pedem attulistis, | |
| saecli incommoda, pessimi poetae! |