| VI | |
| Flavi, delicias tuas Catullo, | 6.1 |
| ni sint illepidae atque inelegantes, | |
| velles dicere nec tacere posses. | |
| verum nescioquid febriculosi | |
| scorti diligis: hoc pudet fateri. | 5 |
| nam te non viduas iacere noctes | |
| nequiquam tacitum cubile clamat | |
| sertis ac Syrio fragrans olivo, | |
| pulvinusque peraeque et hic et ille | |
| attritus, tremulique quassa lecti | 10 |
| argutatio inambulatioque. | |
| nil perstare valet, nihil tacere. | |
| cur? non tam latera effututa pandas, | |
| ni tu quid facias ineptiarum. | |
| quare, quidquid habes boni malique, | 15 |
| dic nobis: volo te ac tuos amores | |
| ad caelum lepido vocare versu. |