| XCI | |
| Non ideo, Gelli, sperabam te mihi fidum | 91.1 |
| in misero hoc nostro, hoc perdito amore fore, | |
| quod te non nossem bene constantemve putarem | |
| aut posse a turpi mentem inhibere probro; | |
| sed neque quod matrem nec germanam esse videbam | 5 |
| hanc tibi, cuius me magnus edebat amor. | |
| et quamvis tecum multo coniungerer usu, | |
| non satis id causae credideram esse tibi. | |
| tu satis id duxti: tantum tibi gaudium in omni | |
| culpast, in quacumque est aliquid sceleris. | 10 |