Tu vero, Caecili, quid potes? quo tempore aut qua in re
|
27.1
|
non modo ceteris specimen aliquod dedisti, sed tute tui
|
|
periculum fecisti? In mentem tibi non venit quid negoti
|
|
sit causam publicam sustinere, vitam alterius totam ex-
|
|
plicare atque eam non modo in animis iudicum, sed etiam
|
5
|
in oculis conspectuque omnium exponere, sociorum salutem,
|
|
commoda provinciarum, vim legum, gravitatem iudiciorum
|
|
defendere? Cognosce ex me, quoniam hoc primum tempus
|
|
discendi nactus es, quam multa esse oporteat in eo qui
|
|
alterum accuset; ex quibus si unum aliquod in te cogno-
|
10
|
veris, ego iam tibi ipse istuc quod expetis mea voluntate
|
|
concedam.
|
|
Primum integritatem atque innocentiam singularem;
|
|
nihil est enim quod minus ferendum sit quam rationem
|
|
ab altero vitae reposcere eum qui non possit suae reddere.
|
15
|
Hic ego de te plura non dicam: unum illud credo omnis
|
28.1
|
animum advertere, te adhuc a nullis nisi ab Siculis potuisse
|
|
cognosci; Siculos hoc dicere, cum eidem sint irati cui tu te
|
|
inimicum esse dicis, sese tamen te actore ad iudicium non
|
|
adfuturos. Quare negent ex me non audies: hos patere
|
5
|
id suspicari quod necesse est. Illi quidem, ut est hominum
|
|
genus nimis acutum et suspiciosum, non te ex Sicilia litteras
|
|
in Verrem deportare velle arbitrantur, sed, quod isdem
|
|
litteris illius praetura et tua quaestura consignata sit, aspor-
|
|
tare te velle ex Sicilia litteras suspicantur.
|
10
|
Deinde accusatorem firmum verumque esse oportet.
|
29.1
|
Eum ego si te putem cupere esse, facile intellego esse non
|
|
posse. Nec ea dico, quae si dicam tamen infirmare non
|
|
possis, te, antequam de Sicilia decesseris, in gratiam redisse
|
|
cum Verre; Potamonem, scribam et familiarem tuum, re-
|
5
|
tentum esse a Verre in provincia, cum tu decederes; M.
|
|
Caecilium, fratrem tuum, lectissimum atque ornatissimum
|
|
adulescentem, non modo non adesse neque tecum tuas
|
|
iniurias persequi, sed esse cum Verre et cum illo familiaris-
|
|
sime atque amicissime vivere. Sunt et haec et alia in te
|
10
|
falsi accusatoris signa permulta, quibus ego nunc non utor:
|
|
hoc dico, te, si maxime cupias, tamen verum accusatorem
|
|
esse non posse. Video enim permulta esse crimina quorum
|
30.1
|
tibi societas cum Verre eius modi est ut ea in accusando
|
|
attingere non audeas. Queritur Sicilia tota C. Verrem ab
|
|
aratoribus, cum frumentum sibi in cellam imperavisset, et
|
|
cum esset tritici modius HS ii, pro frumento in modios
|
5
|
singulos duodenos sestertios exegisse. Magnum crimen,
|
|
ingens pecunia, furtum impudens, iniuria non ferenda!
|
|
Ego hoc uno crimine illum condemnem necesse est: tu,
|
|
Caecili, quid facies? utrum hoc tantum crimen praeter-
|
31.1
|
mittes an obicies? Si obicies, idne alteri crimini dabis
|
|
quod eodem tempore in eadem provincia tu ipse fecisti?
|
|
audebis ita accusare alterum ut quo minus tute condemnere
|
|
recusare non possis? Sin praetermittes, qualis erit tua ista
|
5
|
accusatio, quae domestici periculi metu certissimi et maximi
|
|
criminis non modo sp<ons>ionem, verum etiam mentionem
|
|
ipsam pertimescat? Emptum est ex senatus consulto fru-
|
32.1
|
mentum ab Siculis praetore Verre, pro quo frumento pe-
|
|
cunia omnis soluta non est. Grave est hoc crimen in
|
|
Verrem, grave me agente, te accusante nullum; eras enim
|
|
tu quaestor, pecuniam publicam tu tractabas, ex qua,
|
5
|
etiamsi cuperet praetor, tamen ne qua deductio fieret
|
|
magna ex parte tua potestas erat. Huius quoque igitur
|
|
criminis te accusante mentio nulla fiet: silebitur toto iudicio
|
|
de maximis et notissimis illius furtis et iniuriis. Mihi
|
|
crede, Caecili, non potest in accusando socios vere de-
|
10
|
fendere is qui cum reo criminum societate coniunctus est.
|
|
Mancipes a civitatibus pro frumento pecuniam exegerunt.
|
33.1
|
Quid? hoc Verre praetore factum est solum? Non, sed
|
|
etiam quaestore Caecilio. Quid igitur? daturus es huic
|
|
crimini quod et potuisti prohibere ne fieret et debuisti, an
|
|
totum id relinques? Ergo id omnino Verres in iudicio suo
|
5
|
non audiet quod, cum faciebat, quem ad modum defensurus
|
|
esset non reperiebat.
|
|