iv Id. Quint. 45
<CICERO ATTICO SAL.>
De Andromene ut scribis ita putaram. scisses enim mihique 13.25.1.1
dixisses. tu tamen ita mihi de Bruto scribis ut de te nihil. 2.1
quando autem illum putas? nam ego Romam prid. Id. Bruto
ita volui scribere (sed, quoniam tu te legisse scribis, fui fortasse
ἀσαφέστερος), me ex tuis litteris intellexisse nolle eum me quasi
prosequendi sui causa Romam nunc venire. sed, quoniam iam 5
adest meus adventus, fac, quaeso, ne quid eum Idus impediant
quo minus suo commodo in Tusculano sit. nec enim ad
tabulam eum desideraturus eram (in tali enim negotio cur tu
unus non satis es?), sed ad testamentum volebam, quod iam
malo alio die, ne ob eam causam Romam venisse videar. 10
scripsi igitur ad Brutum iam illud quod putassem Idibus nihil
opus esse. velim ergo totum hoc ita gubernes ut ne minima
quidem re ulla Bruti commodum impediamus.
  Sed quid est tandem quod perhorrescas quia tuo periculo 3.1
iubeam libros dari Varroni? etiam nunc si dubitas, fac ut
sciamus. nihil est enim illis elegantius. volo Varronem, prae-
sertim cum ille desideret; sed est, ut scis, 'δεινὸς ἀνήρ· τάχα
κεν καὶ ἀναίτιον αἰτιόῳτο'. ita mihi saepe occurrit vultus 5
eius querentis fortasse vel hoc, meas partis in iis libris copiosius
defensas esse quam suas, quod mehercule non esse intelleges, si
quando in Epirum veneris. nam nunc Alexionis epistulis
cedimus. sed tamen ego non despero probatum iri Varroni et
id, quoniam impensam fecimus in macrocolla, facile patior 10
teneri. sed etiam atque etiam dico, tuo periculo fiet. qua re si
addubitas, ad Brutum transeamus; est enim is quoque Anti-
ochius. o Academiam volaticam et sui similem! modo huc,
modo illuc. sed, quaeso, epistula mea ad Varronem valdene
tibi placuit? male mi sit si umquam quicquam tam enitar. 15
ergo [at ego] ne Tironi quidem dictavi, qui totas περιοχὰς
persequi solet, sed Spintharo syllabatim.