EPIGRAMMATA | |
Gel. N.A. 19.9.14 | |
Aufugit mi animus; credo, ut solet, ad Theotimum | 1.1 |
devenit. Sic est, perfugium illud habet. | |
Quid, si non interdixem, ne illunc fugitivum | |
mitteret ad se intro, sed magis eiceret? | |
Ibimus quaesitum. Verum, ne ipsi teneamur | 5 |
formido. Quid ago? Da, Venus, consilium. | |
Cic. N.D. 1.79 | |
Constiteram exorientem Auroram forte salutans, | 2.1 |
cum subito a laeva Roscius exoritur. | |
Pace mihi liceat, caelestes, dicere vestra: | |
mortalis visus pulchrior esse deo. |