| X | |
| * * * | 2.10.a |
| sed tempus lustrare aliis Helicona choreis, | 1 |
| et campum Haemonio iam dare tempus equo. | |
| iam libet et fortis memorare ad proelia turmas | |
| et Romana mei dicere castra ducis. | |
| quod si deficiant vires, audacia certe | 5 |
| laus erit: in magnis et voluisse sat est. | |
| aetas prima canat Veneres, extrema tumultus: | |
| bella canam, quando scripta puella meast. | |
| nunc volo subducto gravior procedere vultu, | |
| nunc aliam citharam me mea Musa docet. | 10 |
| surge, anime, ex humili; iam, carmina, sumite vires; | |
| Pierides, magni nunc erit oris opus. | |
| iam negat Euphrates equitem post terga tueri | |
| Parthorum et Crassos se tenuisse dolet: | |
| India quin, Auguste, tuo dat colla triumpho, | 15 |
| et domus intactae te tremit Arabiae; | |
| et si qua extremis tellus se subtrahit oris, | |
| sentiat illa tuas postmodo capta manus! | |
| haec ego castra sequar; vates tua castra canendo | |
| magnus ero: servent hunc mihi fata diem! | 20 |
| ut caput in magnis ubi non est tangere signis, | |
| ponitur his imos ante corona pedes; | |
| sic nos nunc, inopes laudis conscendere currum, | |
| pauperibus sacris vilia tura damus. | |
| nondum etiam Ascraeos norunt mea carmina fontes, | 25 |
| sed modo Permessi flumine lavit Amor. |