| LIBER II | |
| De Aboriginibus et Latinis | |
| Non. 75M | |
| Litterisque ac laudibus aeternare. | 2.19.1 |
| LIBER III | |
| De ceteris Italiae gentibus | |
| Festus 343M | |
| Sabini dicti, quod ea gens praecipue colat de<os, id est, | 3.1.1 |
| ἀπὸ τοῦ> σέβεσθαι. | |
| Non. 90M | |
| Postea cum his una rem publicam coniuncti congermani- | 4.1 |
| tate tenuere. | |
| Prisc. GL 2.489K | |
| Postquam adoluerunt haec iuuentus. | 5.1 |
| Prob. Verg. Ecl. 6.31 (336H) | |
| Gentis Salentinae nomen tribus e locis fertur coaluisse, | 6.1 |
| e Creta, Illyrico, Italia. Idomeneus e Creta oppido Lyctio | |
| pulsus per seditionem bello Magnensium cum grandi manu ad | |
| regem Clinicum uenit ad Illyricum; ab eo item accepta manu | |
| cum Locrensibus plerisque profugis in mari coniunctus ami- | 5 |
| citiaque per similem causam sociatis, Locros appulit, uacata | |
| eo metu urbe, ibique possedit aliquot oppida et condidit: in | |
| queis Vria et Castrum Mineruae nobilissimum. In tres partes | |
| diuisa copia, in populos duodecim Salentini dicti, quod in salo | |
| amicitiam fecerint. | 10 |