|
DE ROSIS NASCENTIBVS
|
|
|
Ver erat et blando mordentia frigora sensu
|
1
|
|
spirabat croceo mane reuecta dies.
|
|
|
strictior Eoos praecesserat aura iugales,
|
|
|
aestiferum suadens anticipare diem.
|
|
|
errabam riguis per quadrua compita in hortis,
|
5
|
|
maturo cupiens me uegetare die.
|
|
|
uidi concretas per gramina flexa pruinas
|
|
|
pendere aut holerum stare cacuminibus,
|
|
|
caulibus et patulis teretes conludere guttas
|
|
|
* * *
|
10
|
|
uidi Paestano gaudere rosaria cultu
|
|
|
exoriente nouo roscida Lucifero.
|
|
|
rara pruinosis canebat gemma frutectis
|
|
|
ad primi radios interitura die.
|
|
|
ambigeres raperetne rosis Aurora ruborem
|
15
|
|
an daret et flores tingeret orta dies.
|
|
|
ros unus, color unus, et unum mane duorum:
|
|
|
sideris et floris nam domina una Venus.
|
|
|
forsan et unus odor: sed celsior ille per auras
|
|
|
difflatur, spirat proximus iste magis.
|
20
|
|
communis Paphie dea sideris et dea floris
|
|
|
praecipit unius muricis esse habitum.
|
|
|
momentum intererat quo se nascentia florum
|
|
|
germina comparibus diuiderent spatiis.
|
|
|
haec uiret angusto foliorum tecta galero,
|
25
|
|
hanc tenui filo purpura rubra notat,
|
|
|
haec aperit primi fastigia celsa obelisci,
|
|
|
mucronem absoluens purpurei capitis.
|
|
|
uertice collectos illa exinuabat amictus,
|
|
|
iam meditans foliis se numerare suis.
|
30
|
|
nec mora: ridentis calathi patefecit honorem,
|
|
|
prodens inclusi stamina densa croci.
|
|
|
haec, modo quae toto rutilauerat igne comarum,
|
|
|
pallida conlapsis deseritur foliis.
|
|
|
mirabar celerem fugitiua aetate rapinam,
|
35
|
|
et dum nascuntur consenuisse rosas.
|
|
|
ecce et defluxit rutili coma punica floris
|
|
|
dum loquor, et tellus tecta rubore micat.
|
|
|
tot species tantosque ortus uariosque nouatus
|
|
|
una dies aperit, conficit ipsa dies.
|
40
|
|
conquerimur, Natura, breuis quod gratia florum:
|
|
|
ostentata oculis ilico dona rapis.
|
|
|
quam longa una dies, aetas tam longa rosarum,
|
|
|
quas pubescentes iuncta senecta premit.
|
|
|
quam modo nascentem rutilus conspexit Eoos,
|
45
|
|
hanc rediens sero uespere uidit anum.
|
|
|
sed bene quod paucis licet interitura diebus
|
|
|
succedens aeuum prorogat ipsa suum.
|
|
|
collige, uirgo, rosas dum flos nouus et noua pubes,
|
|
|
et memor esto aeuum sic properare tuum.
|
50
|
