CVLEX
|
|
Lusimus, Octaui, gracili modulante Thalia
|
1
|
atque ut araneoli tenuem formauimus orsum;
|
|
lusimus: haec propter culicis sint carmina docta,
|
|
omnis et historiae per ludum consonet ordo
|
|
notitiaeque ducum uoces, licet inuidus adsit.
|
5
|
quisquis erit culpare iocos musamque paratus,
|
|
pondere uel culicis leuior famaque feretur.
|
|
posterius grauiore sono tibi musa loquetur
|
|
nostra, dabunt cum securos mihi tempora fructus,
|
|
ut tibi digna tuo poliantur carmina sensu.
|
10
|
Latonae magnique Iouis decus, aurea proles,
|
|
Phoebus erit nostri princeps et carminis auctor
|
|
et recinente lyra fautor, siue educat illum
|
|
Arna Chimaeraeo Xanthi perfusa liquore
|
|
seu decus Asteriae seu qua Parnasia rupes
|
15
|
hinc atque hinc patula praepandit cornua fronte
|
|
Castaliaeque sonans liquido pede labitur unda.
|
|
quare, Pierii laticis decus, ite, sorores
|
|
Naides, et celebrate deum ludente chorea.
|
|
et tu, sancta Pales, ad quam uentura recurrunt
|
20
|
agrestum bona fetura—sit cura tenentis
|
|
aerios nemorum cultus siluasque uirentes:
|
|
te cultrice uagus saltus feror inter et antra.
|
|
et tu, cui meritis oritur fiducia chartis,
|
|
Octaui uenerande, meis adlabere coeptis,
|
25
|
sancte puer, tibi namque canit non pagina bellum
|
|
triste Iouis ponitque [canit non pagina bellum]
|
|
Phlegra, Giganteo sparsa est quae sanguine tellus,
|
|
nec Centaureos Lapithas compellit in enses;
|
|
urit Ericthonias Oriens non ignibus arces,
|
30
|
non perfossus Athos nec magno uincula ponto
|
|
iacta meo quaerent iam sera uolumine famam,
|
|
non Hellespontus pedibus pulsatus equorum,
|
|
Graecia cum timuit uenientis undique Persas—
|
|
mollia sed tenui decurrens carmina uersu
|
35
|
uiribus apta suis Phoebo duce ludere gaudet.
|
|
hoc tibi, sancte puer; memorabilis et tibi certet
|
|
gloria perpetuum lucens mansura per aeuum,
|
|
et tibi sede pia maneat locus, et tibi sospes
|
|
debita felices memoretur uita per annos,
|
40
|
grata bonis lucens. sed nos ad coepta feramur.
|
|
igneus aetherias iam sol penetrabat in arces
|
|
candidaque aurato quatiebat lumina curru,
|
|
crinibus et roseis tenebras Aurora fugarat:
|
|
propulit e stabulis ad pabula laeta capellas
|
45
|
pastor et excelsi montis iuga summa petiuit,
|
|
lurida qua patulos uelabant gramina colles.
|
|
iam siluis dumisque uagae, iam uallibus abdunt
|
|
corpora, iamque omni celeres e parte uagantes
|
|
tondebant tenero uiridantia gramina morsu.
|
50
|
scrupea desertas haerebant ad caua rupes,
|
|
pendula proiectis carpuntur et arbuta ramis,
|
|
densaque uirgultis auide labrusca petuntur.
|
|
haec suspensa rapit carpente cacumina morsu
|
|
uel salicis lentae uel quae noua nascitur alnus,
|
55
|
haec teneras fruticum sentes rimatur, at illa
|
|
imminet †in riui praestantis imaginis undam.
|
|
o bona pastoris (si quis non pauperis usum
|
|
mente prius docta fastidiat et probet illis
|
|
somnia luxuriae spretis) incognita curis
|
60
|
quae lacerant auidas inimico pectore mentes.
|
|
si non Assyrio fuerint bis lota colore
|
|
Attalicis opibus data uellera, si nitor auri
|
|
sub laqueare domus animum non angit auarum
|
|
picturaeque decus, lapidum nec fulgor in ulla
|
65
|
cognitus utilitate manet, nec pocula gratum
|
|
Alconis referent Boethique toreuma, nec Indi
|
|
conchea baca maris pretio est, at pectore puro
|
|
saepe super tenero prosternit gramine corpus,
|
|
florida cum tellus, gemmantis picta per herbas,
|
70
|
uere notat dulci distincta coloribus arua;
|
|
atque illum calamo laetum recinente palustri
|
|
otiaque inuidia degentem et fraude remota
|
|
pollentemque sibi uiridi cum palmite lucens
|
|
Tmolia pampineo subter coma uelat amictu.
|
75
|
illi sunt gratae rorantes lacte capellae
|
|
et nemus et fecunda Pales et uallibus intus
|
|
semper opaca nouis manantia fontibus antra.
|
|
quis magis optato queat esse beatior aeuo
|
|
quam qui mente procul pura sensuque probando
|
80
|
non auidas agnouit opes nec tristia bella
|
|
nec funesta timet ualidae certamina classis
|
|
nec, spoliis dum sancta deum fulgentibus ornet
|
|
templa uel euectus finem transcendat habendi,
|
|
aduersum saeuis ultro caput hostibus offert?
|
85
|
illi falce deus colitur non arte politus,
|
|
ille colit lucos, illi Panchaia tura
|
|
floribus agrestes herbae uariantibus adsunt,
|
|
illi dulcis adest requies et pura uoluptas,
|
|
libera, simplicibus curis: huic imminet, omnis
|
90
|
derigit huc sensus, haec cura est subdita cordi,
|
|
quolibet ut requie uictu contentus abundet
|
|
iucundoque liget languentia corpora somno.
|
|
o pecudes, o Panes et o gratissima tempe
|
|
†fontis† Hamadryadum, quarum non diuite cultu
|
95
|
aemulus Ascraeo pastor sibi quisque poetae
|
|
securam placido traducit pectore uitam.
|
|
talibus in studiis baculo dum nixus apricas
|
|
pastor agit curas et dum non arte canora
|
|
compacta solitum modulatur harundine carmen,
|
100
|
tendit ineuectus radios Hyperionis ardor
|
|
lucidaque aetherio ponit discrimina mundo,
|
|
qua iacit Oceanum flammas in utrumque rapaces.
|
|
et iam compellente uagae pastore capellae
|
|
ima susurrantis repetebant ad uada lymphae
|
105
|
quae subter uiridem residebant caerula muscum.
|
|
iam medias operum partes euectus erat sol,
|
|
cum densas pastor pecudes cogebat in umbras.
|
|
ut procul aspexit luco residere uirenti,
|
|
Delia diua, tuo, quo quondam uicta furore
|
110
|
uenit Nyctelium fugiens Cadmeis Agaue,
|
|
infandas scelerata manus et caede cruenta,
|
|
quae gelidis bacchata iugis requieuit in antro
|
|
posterius poenam nati de morte datura—
|
|
hic etiam uiridi ludentes Panes in herba
|
115
|
et Satyri Dryadesque chorus egere puellae
|
|
Naiadum in coetu. non tantum Oeagrius Hebrum
|
|
restantem tenuit ripis siluasque canendo
|
|
quantum te, pernix, remorantem, diua, chorea
|
|
multa tuo laetae fundentes gaudia uultu,
|
120
|
ipsa loci natura domum resonante susurro
|
|
quis dabat et dulci fessas refouebat in umbra.
|
|
nam primum prona surgebant ualle patentes
|
|
aeriae platanus, inter quas impia lotos,
|
|
impia, quae socios Ithaci maerentis abegit,
|
125
|
hospita dum nimia tenuit dulcedine captos.
|
|
at, quibus ignipedum curru proiectus equorum
|
|
ambustus Phaethon luctu mutauerat artus,
|
|
Heliades, teneris implexae bracchia truncis,
|
|
candida fundebant tentis uelamina ramis.
|
130
|
posterius cui Demophoon aeterna reliquit
|
|
perfidiam lamentandi mala—perfide multis,
|
|
perfide Demophoon et nunc deflende puellis.
|
|
quam comitabantur, fatalia carmina, quercus,
|
|
quercus ante datae Cereris quam semina uitae
|
135
|
(illas Triptolemi mutauit sulcus aristis).
|
|
hic magnum Argoae naui decus addita pinus
|
|
proceros decorat siluas hirsuta per artus
|
|
ac petit aeriis contingere motibus astra.
|
|
ilicis et nigrae species nec laeta cupressus
|
140
|
umbrosaeque manent fagus hederaeque ligantes
|
|
bracchia, fraternos plangat ne populus ictus,
|
|
ipsaeque ascendunt ad summa cacumina lentae
|
|
pinguntque aureolos uiridi pallore corymbos.
|
|
quis aderat ueteris myrtus non nescia fati.
|
145
|
at uolucres patulis residentes dulcia ramis
|
|
carmina per uarios edunt resonantia cantus.
|
|
his suberat gelidis manans e fontibus unda,
|
|
quae leuibus placidum riuis sonat orta liquorem;
|
|
et quaqua geminas auium uox obstrepit aures,
|
150
|
hac querulae referunt uoces quis nantia limo
|
|
corpora lympha fouet; sonitus alit aeris echo,
|
|
argutis et cuncta fremunt ardore cicadis.
|
|
at circa passim fessae cubuere capellae
|
|
excelsis subter dumis, quos leniter adflans
|
155
|
aura susurrantis poscit confundere uenti.
|
|
pastor, ut ad fontem densa requieuit in umbra,
|
|
mitem concepit proiectus membra soporem,
|
|
anxius insidiis nullis, sed lentus in herbis
|
|
securo pressos somno mandauerat artus.
|
160
|
stratus humi dulcem capiebat corde quietem,
|
|
ni Fors incertos iussisset ducere casus.
|
|
nam solitum uoluens ad tempus tractibus isdem
|
|
immanis uario maculatus corpore serpens,
|
|
mersus ut in limo magno subsideret aestu,
|
165
|
obuia uibranti carpens, grauis aere, lingua
|
|
squamosos late torquebat motibus orbes:
|
|
tollebant †aurae uenientis ad omnia uisus.
|
|
iam magis atque magis corpus reuolubile uoluens
|
|
(attollit nitidis pectus fulgoribus et se
|
170
|
sublimi ceruice caput, cui crista superne
|
|
edita purpureo lucens maculatur amictu
|
|
aspectuque micant flammarum lumina toruo)
|
|
metabat sese circum loca, cum uidet ingens
|
|
aduersum recubare ducem gregis. acrior instat
|
175
|
lumina diffundens intendere et obuia toruus
|
|
saepius arripiens infringere, quod sua quisquam
|
|
ad uada uenisset. naturae comparat arma:
|
|
ardet mente, furit stridoribus, intonat ore,
|
|
flexibus euersis torquentur corporis orbes,
|
180
|
manant sanguineae per tractus undique guttae,
|
|
spiritibus rumpit fauces. cui cuncta parantur,
|
|
paruulus hunc prior umoris conterret alumnus
|
|
et mortem uitare monet per acumina; namque,
|
|
qua diducta genas pandebant lumina gemmis,
|
185
|
hac senioris erat naturae pupula telo
|
|
icta leui, cum prosiluit furibundus et illum
|
|
obtritum morti misit, cui dissitus omnis
|
|
spiritus et cessit sensus. tum torua tenentem
|
|
lumina respexit serpentem comminus; inde
|
190
|
impiger, exanimis, uix compos mente refugit
|
|
et ualidum dextra detraxit ab arbore truncum
|
|
(qui casus sociarit opem numenue deorum
|
|
prodere sit dubium, ualuit sed uincere talis
|
|
horrida squamosi uoluentia membra draconis)
|
195
|
atque reluctantis crebris foedeque petentis
|
|
ictibus ossa ferit, cingunt qua tempora cristae;
|
|
et quod erat tardus somni languore remoti
|
|
†nescius aspiciens timor obcaecauerat artus,
|
|
hoc minus implicuit dira formidine mentem.
|
200
|
quem postquam uidit caesum languescere, sedit.
|
|
iam quatit et biiuges oriens Erebeis equos nox
|
|
et piger aurata procedit Vesper ab Oeta,
|
|
cum grege compulso pastor duplicantibus umbris
|
|
uadit et in fessos requiem dare comparat artus.
|
205
|
cuius ut intrauit leuior per corpora somnus
|
|
languidaque effuso requierunt membra sopore,
|
|
effigies ad eum culicis deuenit et illi
|
|
tristis ab euentu cecinit conuicia mortis.
|
|
'quis' inquit 'meritis ad quae delatus acerbas
|
210
|
cogor adire uices! tua dum mihi carior ipsa
|
|
uita fuit uita, rapior per inania uentis.
|
|
tu lentus refoues iucunda membra quiete
|
|
ereptus taetris e cladibus, at mea manes
|
|
uiscera Lethaeas cogunt transnare per undas.
|
215
|
praeda Charonis agor. uiden ut flagrantia taedis
|
|
limina collucent infestis omnia templis!
|
|
obuia Tisiphone, serpentibus undique compta,
|
|
et flammas et saeua quatit mihi uerbera; pone
|
|
Cerberus (ut diris flagrant latratibus ora!),
|
220
|
anguibus hinc atque hinc horrent cui colla reflexis
|
|
sanguineique micant ardorem luminis orbes.
|
|
heu, quid ab officio digressa est gratia, cum te
|
|
restitui superis leti iam limine ab ipso?
|
|
praemia sunt pietatis ubi, pietatis honores?
|
225
|
in uanas abiere uices. et rure recessit
|
|
Iustitia et prior illa Fides. instantia uidi
|
|
alterius, sine respectu mea fata relinquens.
|
|
ad pariles agor euentus: fit poena merenti.
|
|
poena sit exitium, modo sit dum grata uoluntas.
|
230
|
existat par officium. feror auia carpens,
|
|
auia Cimmerios inter distantia lucos,
|
|
quem circa tristes densentur in omnia poenae.
|
|
nam uinctus sedet immanis serpentibus Otos,
|
|
deuinctum maestus procul aspiciens Ephialten,
|
235
|
conati quondam cum sint inscendere mundum;
|
|
et Tityos, Latona, tuae memor anxius irae
|
|
(implacabilis ira nimis) iacet alitis esca.
|
|
terreor, a, tantis insistere, terreor, umbris.
|
|
ad Stygias reuocatus aquas uix ultimus amni
|
240
|
restat nectareas diuum qui prodidit escas,
|
|
gutturis arenti reuolutus in omnia sensu.
|
|
quid, saxum procul aduerso qui monte reuoluit,
|
|
contempsisse dolor quem numina uincit acerbans
|
|
otia quaerentem frustra sibi? ite, puellae,
|
245
|
ite, quibus taedas accendit tristis Erinys.
|
|
sicut Hymen praefata dedit conubia mortis
|
|
* * *
|
247a
|
atque alias alio densas super agmine turmas,
|
248
|
impietate fera uecordem Colchida matrem,
|
|
anxia sollicitis meditantem uulnera natis;
|
250
|
iam Pandionia miserandas prole puellas,
|
|
quarum uox Ityn edit Ityn, quo Bistonius rex
|
|
orbus epops maeret uolucres euectus in auras.
|
|
at discordantes Cadmeo semine fratres
|
|
iam truculenta ferunt infestaque lumina corpus
|
255
|
alter in alterius, iamque auersatus uterque,
|
|
impia germani manat quod sanguine dextra.
|
|
eheu mutandus numquam labor! auferor ultra
|
|
in diuersa magis, distantia nomina cerno;
|
|
Elysiam tranandus agor delatus ad undam.
|
260
|
obuia Persephone comites heroidas urget
|
|
aduersas praeferre faces. Alcestis ab omni
|
|
inuiolata uacat cura, quod saeua mariti
|
|
in Chalcodoniis Admeti fata morata est.
|
|
ecce Ithaci coniunx semper decus, Icariotis,
|
265
|
femineum concepta manet, manet et procul illa
|
|
turba ferox iuuenum telis confixa procorum.
|
|
quid, misera Eurydice, tanto maerore recesti,
|
|
poenaque respectus et nunc manet Orpheos in te?
|
|
audax ille quidem, qui mitem Cerberon umquam
|
270
|
credidit aut ulli Ditis placabile numen,
|
|
nec timuit Phlegethonta furentem ardentibus undis
|
|
nec maesta obtenta Ditis ferrugine regna
|
|
defossasque domos ac Tartara nocte cruenta
|
|
obsita nec faciles Ditis sine iudice sedes,
|
275
|
iudice, qui uitae post mortem uindicat acta.
|
|
sed fortuna ualens audacem fecerat ante.
|
|
iam rapidi steterant amnes et turba ferarum
|
|
blanda uoce sequax regionem insederat †orphei;
|
|
iamque imam uiridi radicem mouerat alte
|
280
|
quercus humo [steterant amnes] siluaeque sonorae
|
|
sponte sua cantus rapiebant cortice auara.
|
|
labentis biiuges etiam per sidera Lunae
|
|
pressit equos et tu currentis, menstrua uirgo,
|
|
auditura lyram tenuisti nocte relicta.
|
285
|
haec eadem potuit, Ditis, te uincere, coniunx,
|
|
Eurydicenque uiro ducendam reddere. non fas,
|
|
non erat in uitam diuae exorabile mortis.
|
|
illa quidem nimium manes experta seueros
|
|
praeceptum signabat iter nec rettulit intus
|
290
|
lumina nec diuae corrupit munera lingua;
|
|
sed tu crudelis, crudelis tu magis, Orpheu,
|
|
oscula cara petens rupisti iussa deorum.
|
|
dignus amor uenia, ueniam si Tartara nossent;
|
|
peccatum meminisse graue est. uos sede piorum,
|
295
|
uos manet heroum contra manus. hic et uterque
|
|
Aeacides (Peleus namque et Telamonia uirtus
|
|
per secura patris laetantur numina, quorum
|
|
conubiis Venus et Virtus iniunxit honorem:
|
|
hunc rapuit †ferit†, ast illum Nereis amauit)
|
300
|
assidet, hic iuuenes, sociatae gloria sortis,
|
|
alter †in excisum† referens a nauibus ignis
|
|
Argolicis Phrygios torua feritate repulsos—
|
|
(o quis non referat talis diuortia belli,
|
|
quae Troiae uidere uiri uidereque Graii,
|
305
|
Teucria cum magno manaret sanguine tellus
|
|
et Simois Xanthique liquor, Sigeaque propter
|
|
litora cum Troas saeui ducis Hectoris ira
|
|
†uidere† in classes inimica mente Pelasgas
|
|
uulnera tela neces ignes inferre paratos?
|
310
|
ipsa iugis namque Ida potens feritatis, ab ipsa
|
|
Ida faces altrix cupidis praebebat alumnis,
|
|
omnis ut in cineres Rhoetei litoris ora
|
|
classibus ambustis flamma lacrimante daretur.
|
|
hinc erat oppositus contra Telamonius heros
|
315
|
obiectoque dabat clipeo certamina, et illinc
|
|
Hector erat, Troiae summum decus, acer uterque,
|
|
fluminibus ueluti fragor †et libet in se . . .
|
|
tegminibus telisque super [Sigeaque praeter]
|
|
eriperet reditus, alter Vulcania ferro
|
320
|
uulnera protectus depellere nauibus instat.)
|
|
hos erat Aeacides uultu laetatus honores,
|
|
Dardaniaeque alter fuso quod sanguine campis
|
|
Hector lustrauit deuicto corpore Troiam.
|
|
rursus acerba fremunt, Paris hunc quod letat et huius
|
325
|
†arma† dolis Ithaci uirtus quod concidit icta.
|
|
huic gerit auersos proles Laertia uultus,
|
|
et iam Strymonii Rhesi uictorque Dolonis
|
|
Pallade iam laetatur ouans rursusque tremescit:
|
|
iam Ciconas iamque horret atrox †lestrigone . . .;
|
330
|
illum Scylla rapax canibus succincta Molossis,
|
|
Aetnaeusque Cyclops, illum metuenda Charybdis
|
|
pallentesque lacus et squalida Tartara terrent.
|
|
hic et Tantaleae generamen prolis Atrides
|
|
adsidet, Argiuum lumen, quo flamma regente
|
335
|
Doris Ericthonias prostrauit funditus arces.
|
|
reddidit, heu, Graiius poenas tibi, Troia, ruenti,
|
|
Hellespontiacis obiturus reddidit undis.
|
|
illa uices hominum testata est copia quondam,
|
|
ne quisquam propriae fortunae munere diues
|
340
|
iret ineuectus caelum super: omne propinquo
|
|
frangitur inuidiae telo decus. ibat in altum
|
|
uis Argea petens patriam ditataque praeda
|
|
arcis Ericthoniae; comes huic erat aura secunda
|
|
per placidum cursu pelagus; Nereis ab unda
|
345
|
signa dabat passim flexis super alta carinis,
|
|
cum seu caelesti fato seu sideris ortu
|
|
undique mutatur caeli nitor, omnia uentis,
|
|
omnia turbinibus sunt anxia; iam maris unda
|
|
sideribus certat consurgere, iamque superne
|
350
|
corripere et soles et sidera cuncta minatur
|
|
ac ruere in terras caeli fragor. hic modo laetans
|
|
copia nunc miseris circumdatur anxia fatis
|
|
immoriturque super fluctus et saxa Capherei,
|
|
Euboicas aut per cautes Aegaeaque late
|
355
|
litora, cum Phrygiae passim uaga praeda peremptae
|
|
omnis in aequoreo fluitat iam naufraga fluctu.
|
|
hic alii resident pariles uirtutis honore
|
|
heroes mediisque siti sunt sedibus omnes,
|
|
omnes, Roma decus magni quos suspicit orbis.
|
360
|
hic Fabii Deciique, hic est et Horatia uirtus,
|
|
hic et fama uetus numquam moritura Camilli,
|
|
Curtius et, mediis quem quondam sedibus Vrbis
|
|
deuotum †bellis† consumpsit gurges in unda,
|
|
Mucius et prudens ardorem corpore passus,
|
365
|
cui cessit Lydi timefacta potentia regis,
|
|
hic Curius clarae socius uirtutis et ille
|
|
†Flaminius, deuota dedit qui corpora flammae.
|
|
iure igitur talis sedes pietatis honores
|
|
* * *
|
369a
|
Scipiadasque duces, quorum deuota triumphis
|
370
|
moenia †rapidis† Libycae Carthaginis horrent.
|
|
illi laude sua uigeant: ego Ditis opacos
|
|
cogor adire lacus uiduos, a, lumine Phoebi
|
|
et uastum Phlegethonta pati, quo, maxime Minos,
|
|
conscelerata pia discernis uincula sede.
|
375
|
ergo iam causam mortis, iam dicere uitae
|
|
uerberibus saeuae cogunt ab iudice Poenae,
|
|
cum mihi tu sis causa mali nec conscius adsis;
|
|
sed tolerabilibus curis haec immemor audis
|
|
et †tamen ut uadis† dimittes omnia uentis.
|
380
|
digredior numquam rediturus: tu cole fontes
|
|
et uiridis nemorum siluas et pascua laetus,
|
|
at mea diffusas rapiantur dicta per auras.'
|
|
dixit et extrema tristis cum uoce recessit.
|
|
hunc ubi sollicitum dimisit inertia uitae
|
385
|
interius grauiter regementem, nec tulit ultra
|
|
sensibus infusum culicis de morte dolorem,
|
|
quantumcumque sibi uires tribuere seniles
|
|
(quis tamen infestum pugnans deuicerat hostem),
|
|
riuum propter aquae uiridi sub fronde latentem
|
390
|
conformare locum capit impiger. hunc et in orbem
|
|
destinat ac ferri capulum repetiuit in usum,
|
|
gramineam ut uiridi foderet de caespite terram.
|
|
iam memor inceptum peragens sibi cura laborem
|
|
congestum cumulauit opus, atque aggere multo
|
395
|
telluris tumulus formatum creuit in orbem.
|
|
quem circum lapidem leui de marmore formans
|
|
conserit, assiduae curae memor. hic et acanthos
|
|
et rosa purpureum crescent pudibunda ruborem
|
|
et uiolae omne genus; hic est et Spartica myrtus
|
400
|
atque hyacinthos et hic Cilici crocus editus aruo,
|
|
laurus item Phoebi decus ingens, hic rhododaphne
|
|
liliaque et roris non auia cura marini
|
|
herbaque turis opes priscis imitata Sabina
|
|
chrysanthusque hederaeque nitor pallente corymbo
|
405
|
et bocchus Libyae regis memor, hic amarantus
|
|
bumastusque uirens et semper florida tinus;
|
|
non illinc narcissus abest, cui gloria formae
|
|
igne Cupidineo proprios exarsit in artus;
|
|
et, quoscumque nouant uernantia tempora flores,
|
410
|
his tumulus super inseritur. tum fronte locatur
|
|
elogium, tacita firmat quod littera uoce:
|
|
parve cvlex pecvdvm cvstos tibi tale merenti
|
|
fvneris officivm vitae pro mvnere reddit.
|
|